Miesiąc: wrzesień 2020

Zaopatrzenie materiałowo-surowcowe

5/5 - (2 votes)

Każde przedsiębiorstwo w trakcie swojej działalności zużywa surowce, materiały, energię, części zamienne itp. W tej działalności stara się utrzymać optymalny poziom zapasów, a ich zużycie jest ciągle uzupełniane nowymi dostawami. Zespól działań planistycznych, organizacyjnych, ewidencyjnych i analitycznych związanych z regulacją oraz sterowaniem strumieniami i zasobami w całym procesie wytwórczym określany jest mianem gospodarki materiałowej[1].

Gospodarka materiałowa odgrywa bardzo ważną rolę w działalności produkcyjnej przedsiębiorstwa, ponieważ wpływa zarówno na ilość produkcji i jej jakość, a poprzez to na kształtowanie się kosztów i osiągany zysk. Istota gospodarki materiałowej polega przede wszystkim na zaspokajaniu potrzeb produkcyjnych przy jednoczesnej dążności do minimalizacji zużycia i eliminacji wszelkich zakłóceń w przepływie materiałów i surowców we wszystkich fazach procesu produkcyjnego[2].

Do podstawowych surowców zużywanych w procesie produkcji w Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Frotex” S.A. należą:

  •  bawełna,
  •  przędza,
  •  tkanina surowa,
  •  barwniki i chemikalia,

Bawełna jest surowcem importowanym przez przedsiębiorstwo, głównie

ze Szwajcarii, a pochodzącym z krajów azjatyckich, między innymi z Uzbekistanu, Turkmenistanu i Kazachstanu. Bawełna służy do produkcji przędzy, z której następnie produkuje się wyroby finalne. ZPB „Frotex” posiada własną przędzalnię w Podlesiu, która jest najbardziej zmodernizowanym wydziałem w spółce i należy do najnowocześniejszych w Polsce. Zużycie bawełny w procesie produkcji na przestrzeni lat 1995-2000 przedstawia poniższa tabela:

Tabela 13. Zużycie bawełny w latach 1995 – 2000 r.

LATA

ZUŻYCIE W TONACH

 ZUŻYCIE W TYSIĄCACH ZŁ.
1995 2 547 14 443,0
1996 2 752 14 310,2
1997 3 095 18 150,1
1998 3 092 18 429,0
1999 3 161 21 231,3
2000 2 982 16 953,3

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych analitycznych ZPB”Frotex”

Przędza jako podstawowy materiał do produkcji jest produkowana przez spółkę we własnej przędzalni. Jedynie przędza o bardzo wysokich parametrach technologicznych jest zakupywana od innych producentów krajowych, głównie w Zawierciu i Lubaniu. Jej wielkość kształtuje się na poziomie około 10% ogólnego zużycia przędzy w procesie produkcyjnym w ciągu roku.

W skład kolejnej grupy surowców (chemikalia) wchodzą takie związki jak kwasy, ług sodowy, woda utleniona, mydło w płynie oraz barwniki. Wartość zużycia tej grupy surowców kształtuje się na poziomie około 8-9 mln. złotych rocznie. Najmniejszy udział w grupie materiałów do produkcji ma tkanina surowa, której roczne zużycie waha się w granicach od 400 do 500 tys. złotych.

[1] Z. Leszczyński, A. Skowronek-Mielczarek: Analiza ekonomiczno – finansowa firmy. Wyd. Difin, Warszawa 2000, s. 169

[2] W. Świetlik: Analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa, Wydawnictwo WSE, Warszawa 1999, s.46

Podatkowe źródła dochodów gmin

5/5 - (2 votes)

Podsumowanie pracy

Polski system prawny dotyczący podatkowych dochodów gmin jak i praktyka stosowania przepisów prawnych budzi wiele zastrzeżeń. Podatki i opłaty lokalne nie tworzą obecnie jednolitego, całościowego systemu. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż objęte są one regulacją wielu ustaw. System ten jest uzupełniany o kolejne, nawarstwiające się zmiany w konstrukcji poszczególnych podatków i opłat. Na krytyczną ocenę systemu podatkowych dochodów i opłat gminnych składa się ponadto duże ilości zarzutów kierowanych pod adresem przestarzałych konstrukcji prawnych, funkcjonujących obecnie w systemie finansowym gmin, takich jak anachroniczny w swej istocie podatek od nieruchomości, czy nie odpowiadający rozwojowym potrzebom państwa, podatek rolny.
Rozważając nasze podatki i opłaty gminne, z całą pewnością możemy stwierdzić, że te jedyne w swoim rodzaju dochody gmin wymagają pewnych zmian, by mogły w pełni spełniać swoją rolę.

Dla reformy polskiego systemu podatkowych dochodów gmin niezbędne jest zwłaszcza zmiana konstrukcyjna podatku od nieruchomości. Uznawany jest on za najbardziej wydajny podatek lokalny, a dane sprawozdawcze dotyczące wykonania budżetów gminy (w ty także gminy Lubsko) w ostatnich, kolejnych latach potwierdzają tę opinię. Podatek ten nie spełnia jednak podstawowych przesłanek wydajności, formułowanych pod adresem źródeł podatkowych – wystarczalności oraz zdolności wzrostu. W związku z potrzebą wzmocnienia finansowego gmin, niezbędne jest także podjęcie prac, zmierzających do modyfikacji podatku rolnego.

Postulowane są także zmiany w konstrukcji prawnej udziałów gmin w podatkach państwowych. Niezależnie od zmian legislacyjnych, zgodnych z postulowanymi zarówno na gruncie teorii, jak i praktyki kierunkami przekształceń, poprawie powinna ulec efektywność działań organów gmin skierowanych na pozyskanie dochodów podatkowych. Bowiem poprawa tej efektywności może stanowić istotny czynnik wpływający na poprawę kondycji finansowej gmin.

Podatki i opłaty samorządowe stanowią istotne źródło dochodów gmin w Polsce. Istnieje bezpośredni związek między wysokością uzyskanych dochodów a wydatkami, przy pomocy której realizują one zadania na rzecz wspólnoty lokalnej. Poprawa sprawności i skuteczności systemu w zakresie podatków i opłat samorządów jest zatem niezbędnym warunkiem do racjonalizacji i doskonalenia całego mechanizmu finansów komunalnych.
Literatura:

  1. Leonard Etel – Podatki i opłaty samorządowe w 2001 r., Przegląd Podatkowy – styczeń 2001 r.
  2. L.Etel, E. Ruśkowski – Podatek od nieruchomości a podatek rolny, Przegląd Podatkowy 1994 r.  nr 4
  3. K. Jędrzejewska – Ewidencja nieruchomości. Nie tylko podatek., Rzeczpospolita – 1997 r. nr 17
  4. A. Bordo – Podatek od nieruchomości w systemie finansowym samorządu terytorialnego, Toruń 1995 r.