Od wskazanej w paragrafach 3 – 6 drogi do uzyskania prawa do wykonywania zawodu istnieje jeden wyjątek. Ze względu na fakt, iż czynności doradztwa przed wejściem w życie ustawy wykonywało wiele podmiotów nie spełniających wymagań określonym w tym akcie prawnym, wprowadzony został przepis przejściowy umożliwiający wykonywanie zawodu doradcy osobom, które: przez co najmniej 12 miesięcy przed wejściem w życie ustawy wykonywały faktycznie choćby jedną z czynności doradztwa podatkowego, działając we własnym imieniu i na własny rachunek bądź jako wspólnik spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej lub przez co najmniej 3 lata wykonywały czynności doradztwa pozostając w stosunku pracy z podmiotami świadczącymi usługi doradztwa.
Musiały one jednak spełniać warunki pozwalające na wpis na listę doradców podatkowych (art.6 ustawy) z wyjątkiem posiadania wyższego wykształcenia odbycia praktyki i złożenia egzaminu oraz złożyć wniosek do Ministra Finansów o uzyskanie warunkowego wpisu na listę doradców podatkowych. Wpis warunkowy miał być przekształcony we wpis ostateczny pod warunkiem złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu na doradcę w okresie maksymalnie 4 lat od uzyskania wpisu warunkowego. Z tej drogi skorzystało około 10 000 osób[1].
Do egzaminu przystąpiło jednak tylko 950 osób, z czego egzamin zdało 278 osób ( w tym 90 z wpisem warunkowym )[2].
Następnie wygasł mandat komisji egzaminacyjnej pierwszej kadencji i przystępowanie do egzaminu przez okres 2 lat stało się niemożliwe.
Nową komisję powołał 10 sierpnia 2001 na podstawie noweli ustawy minister finansów,[3] z tego względu termin przeznaczony na zdanie egzaminu dla osób z wpisem warunkowym wydłużono do 8 lat i dodatkowo wprowadzono instytucję uzyskania prawa do wykonywania zawodu przez tzw. zasiedzenie. Polega ona na automatycznym przekształceniu wpisu warunkowego w wpis ostateczny w przypadku osób, które potrafią wykazać, iż wykonywały czynności doradztwa podatkowego przez 8 lat poprzedzających złożenie wniosku o przekształcenie wpisu warunkowego we wpis ostateczny. Rozwiązanie to spotkało się z krytyką części środowiska doradców, którzy argumentują, iż jest to niczym nie uzasadniony przywilej naruszający zasadę równości obywateli wobec prawa, dopuszczający osoby bez wykształcenia wyższego, o różnym stanie wiedzy fachowej do wykonywania zawodu[4].
Natomiast uzyskało poparcie doradców z wpisem warunkowym[5], którzy przeważnie wykonują usługi dla małych podmiotów gospodarczych, do czego nie jest konieczny taki zakres wiedzy, jaki jest wymagany na egzaminie.
[1] lista doradców liczy obecnie 9715 doradców
[2]Gzowska A., Zasady przeprowadzenia egzaminów na doradcę i praktyki zawodowej, w: PP nr 11 2001, s.32.
[3]Mazur-Strojny R., Wywiad z dr Henrykiem Dzwonkowskim, Przewodniczącym Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego II kadencji, w: FDP nr 10 2001, s.15.
[4]Bryńska A., Nowelizacja ustawy o doradztwie podatkowym – plusy i minusy, w: Monitor Podatkowy nr 7 2001,s.23.
Ambrożej E., Ruśkowski E., Doradztwo podatkowe po nowelizacji, w: PP nr 6 2001, s. 4.
Banasiak Z.,Co mi się ( bardzo ) nie podoba w ustawie o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym, w: FDP nr 7/8 2001, s. 22 – 27.
Zdanie przeciwne: Modzelewski R., Status doradcy podatkowego po nowelizacji ustawy, w: PP nr 9 2001, s.5-6
[5]Paszota T., To obraza i wręcz zdumienie, w: FDP nr 9 2001, s.22.