„Opodatkowanie dochodów osób prawnych unormowane w ustawie z 1989 roku oparte zostało na podstawowej zasadzie współczesnych systemów podatkowych , jaką jest zasada równości opodatkowania. Oznaczało to zarwanie z kształtującym polski system podatkowy w okresie powojennym zasadą różnicowania opodatkowania w zależności od typu własności.”[1]
Podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem bezpośrednim. Podatek dochodowy od osób prawnych wprowadzono przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku [2].
Wprowadzenie podyktowane było uchwaleniem w 1991 roku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dawała ona możliwość ujednolicenia przepisów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby fizyczne i osoby prawne.
Podmiotami podlegającymi opodatkowaniu uregulowanemu w ustawie z 15.02.1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych są osoby prawne .Przypisom ustawy podlegają również jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, z wyjątkiem oczywiści spółek nie mających oczywiści osobowości prawnej.”[3]
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód podatnika z różnych źródeł. Dochód w rozumieniu ustawy to nadwyżka przychodów nad kosztami uznawanymi za niezbędne do uzyskania przychodu. Natomiast nadwyżka kosztów nad dochodami jest stratą, którą pokrywa się w równych częściach z dochodu uzyskanego w najbliższych, kolejno następujących 3 latach.[4]
Przychodami są wszystkie wpływy pieniężne, przychody w naturze, świadczenia otrzymane nieodpłatnie, powstające w danym okresie należności, wartość zwróconych wierzytelności, oraz wartość umorzonych zobowiązań.
Koszty podatników podatku dochodowego od osób prawnych to koszty poniesione na uzyskanie przychodów.
[1] R.Mastalski, „Prawo podatkowe II część szczegółowa, C H BECK, Wrocław 2006 s 45,
[2]Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U., nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami)
[3] R.Mastalski, „Prawo podatkowe II część szczegółowa, …, s 55
[4] Tamże str. 78