Odzwierciedlenie podatków w rachunkowości

5/5 - (1 vote)

Podatki w rachunkowości należy odzwierciedlić zgodnie z metodą bilansową, której najistotniejszym elementem jest rzeczowo-finansowe ujmowanie majątku, podwójna charakterystyka każdej operacji gospodarczej, prowadzenie rachunku (kont) zmian każdego składnika majątkowego. Jeżeli każdy podatek stanowi z jednej strony zwiększenie zobowiązania lub zwiększenie należności, to nastąpi równocześnie zwiększenie lub zmniejszenie innej kategorii bilansowej. Umiejscowienie podatków w rachunkowości przedstawiono poniżej.

Rysunek 1. Ujecie podatków w rachunkowości

Pod pojęciem rozrachunków publicznoprawnych rozumie się należności i zobowiązania z tytułu podatków, ceł, opłat, składek ubezpieczeniowych i obciążeń z innych tytułów, do których mają zastosowanie przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa. Rozrachunki te obejmują należności i zobowiązania dotyczące podatków, opłat oraz innych niepodatkowych rozrachunków budżetowych, które wynikają ze stosunków prawnych. Do rozrachunków publicznoprawnych zalicza się w szczególności należności i zobowiązania dotyczące:

  1. wszelkich tytułów podatkowych, bez względu na to czy podatki te stanowią dochód budżetu centralnego, jak np. podatki dochodowe od osób prawnych i fizycznych, VAT i podatek akcyzowy, czy jednostek samorządu terytorialnego, jak np. podatek od nieruchomości, od środków transportowych itp.,
  2. ceł,
  3. składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, składek na Fundusz Pracy (FP) oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP),
  4. innych świadczeń o charakterze publicznoprawnym, np. wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, opłat na PERON.

Instytucjami publicznoprawnymi zobowiązanymi do pobierania podatków oraz innych opłat o charakterze publicznoprawnym są urzędy skarbowe, urzędy celne, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gminy, itp.

Wśród ogółu rozrachunków publicznoprawnych istotną kategorią ekonomiczną w każdej jednostce gospodarczej są rozrachunki z tytułu podatków.

W związku z powyższym rozrachunki publicznoprawne wystąpią w księgach rachunkowych podatnika, płatnika i inkasenta. Jednakże treść ekonomiczna operacji związanej z powstaniem zobowiązania z tytułu podatku jest inna u podatnika, płatnika i inkasenta.

Mając na uwadze podatki jako kategorię księgową istotnemu zawężeniu ulega zarówno grupa rozrachunków publicznoprawnych ujmowanych w księgach rachunkowych, jak i krąg podatników zobowiązanych do stosowania prawa bilansowego[1].

W księgach rachunkowych nie są ujmowane podatki nakładane na podatników nieprowadzących działalności gospodarczej (np. podatek od spadków i darowizn obciążający osoby fizyczne, podatek od nieruchomości będącej własnością osoby fizycznej i przeznaczonej na potrzeby osobiste podatnika, podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wynagrodzeń).


[1] Por. art. 2 ustawy o rachunkowości

Postęp techniczno-produktowy

5/5 - (1 vote)

Jednym z podstawowych warunków ciągłej ekspansji przedsiębiorstwa jak również zapewnienia sobie pozycji na rynku jest umiejętność podejmowania optymalnych decyzji dotyczących rozwoju flamy i źródeł jego finansowania. Trafność tych decyzji decyduje o konkurencyjności przedsiębiorstwa, o jego udziale w rynku jak również o możliwości gromadzenia zysku. Wszystko to dokonuje się w przedsiębiorstwie poprzez realizację określonych przedsięwzięć rozwojowych. Przedsięwzięcia te wymagają zgromadzenia odpowiedniego kapitału, a efekty z jego zaangażowania są widoczne dopiero po pewnym czasie.

Przedsięwzięcia rozwojowe mogą dotyczyć zarówno zmian wielkości produkcji, jej jakości i stli asortymentowej, obniżki kosztów, zmiany źródeł zaopatrzenia i kierunków zbytu, jak też powiązań z innymi firmami, a także wspólnych inwestycji, lokowania nadwyżek kapitału poza firmą macierzystą czy też innych form działania[1]. Istnieje szereg rodzajów przedsięwzięć inwestycyjnych. Wśród nich można wyróżnić[2]:

1) inwestycje odtworzeniowe- polegające na zastępowaniu zużytych lub przestarzałych urządzeń nowymi
2) inwestycje modernizacyjne- nastawione głównie na zmniejszenie kosztów wytwarzania wyrobów i przeprowadzane zazwyczaj łącznie z inwestycjami odtworzeniowymi,
3) inwestycje innowacyjne- służące modyfikacji wytwarzanych dotychczas wyrobów,
4) inwestycje rozwojowe- obejmujące dwa rodzaje przedsięwzięć:
a) mające na celu zwiększenie szeroko rozumianego potencjału produkcyjnego w znaczeniu wydajności parku maszynowego, rozwoju sieci handlowej, zróżnicowania kanałów dystrybucji,
b) służące wdrażaniu do produkcji nowych wyrobów, lepiej zaspokajających istniejące potrzeby potencjalnych nabywców lub powodujących powstawanie nowych, dotychczas nie znanych potrzeb
5) inwestycje strategiczne o charakterze defensywnym, ofensywnym i defensywno – ofensywnym,
6) inwestycje dotyczące ustroju społecznego- służące zapewnieniu możliwie najlepszych warunków personelowi fumy, zarówno w czasie peacy, jak i poza nią,
7) inwestycje dotyczące interesu publicznego- obejmujące m.in. wydatki związane z ochroną środowiska naturalnego, tworzeniem funduszy służących finansowaniu badań naukowych, szeroko rozumianym mecenatem przedsiębiorstw w dziedzinie kultury, edukacji itp.

Nie wszystkie wyżej wymienione rodzaje inwestycji przynoszą przedsiębiorstwom bezpośrednie korzyści. Niektóre z nich są realizowane zgodnie z przepisami prawa np. inwestycje związane z ochroną środowiska, niektóre zaś służą dobremu wizerunkowi firmy. Spośród wszystkich inwestycji najważniejsze są te, które gwarantują rozwój przedsiębiorstwom, kształtują możliwości produkcyjne i determinują przyszłą pozycje na rynku.

Konieczność odejmowania różnego rodzaju inwestycji dostrzeżono również w ZPB „Frotex” S.A. w Prudniku. Podejmowane decyzje inwestycyjne dotyczyły głównie postępu techniczno produktowego jak również działań związanych z ochroną środowiska. naturalnego. W 1996 roku doprowadzono oczyszczalnię ścieków do pełnej zdolności technologicznej, którą oddano do użytku w 1995 roku. Efekt ekologiczny uzyskano we wrześniu 1996 roku, dzięki czemu możliwe było przywrócenie życia biologicznego w sąsiedniej rzece, co spowodowało zaliczenie jej do II klasy czystości. Ogólne nakłady na tę inwestycje wyniosły 5 765 tys. zł.

Osiągnięcie efektu ekologicznego uwolniło spółkę od zagrożenia związanego z naliczeniem kar na rzecz Wydziału Ochrony Środowiska w kwocie 2 mln zł, jak również od innych negatywnych konsekwencji związanych z natychmiastową wymagalnością zwrotu zaciągniętych pożyczek z funduszy celowych. Niezaprzeczalnym faktem było zaprzestanie postrzegania Frotexu jako największego „truciciela” środowiska. Rok 1996 to okres zakończenia modernizacji Wydziału Przędzalni w Podlesiu. Inwestycja ta kosztowała 4 298 tys zł. Efekty jakie uzyskano w jej wyniku to:

  • wzrost produkcji przędzy ze 190 ton średnio w miesiącu przed modernizacją do 230-250 ton miesięcznie po modernizacji
  • spadek kosztów jednostkowych średnio 0 około 4%
  • wzrost udziału ( tańszej od kupowanej z zewnątrz) przędzy własnej z 72,7% do 91,3%
  • znaczna poprawa jakościowa produkowanej przędzy
  • zdecydowana poprawa warunków pracy poprzez likwidację zapylenia

W roku 1997 podjęto szereg działań w zakresie unowocześnienia i rozszerzenia asortymentu produkcji. Wprowadzono do produkcji szereg nowych asortymentów między innymi tkanin obrusowych Ewita, tkanin ścierkowych Kiwi, tkanin płaszczowych frotte Pegaz oraz tkanin ręcznikowych frotte Tulipan, co było możliwe dzięki poczynionym inwestycjom. W tymże roku wprowadzono nową technologię wykończenia tkanin frotte, zmiękczając je na suszarce ramowej, uzyskując lepszą kolorystykę i uchwyt tkaniny. Równolegle do prac nad nowymi asortymentami, wprowadzono w przedsiębiorstwie wiele nowości wzorniczo – kolorystycznych. W 1997 roku wykonano łącznie 360 nowych wzorów. W ostatnim kwartale omawianego okresu rozpoczęto prace nad wdrożeniem do produkcji tkaniny drelichowej z wykończeniem niepalnym i antyelektrostatycznym oraz przędz mieszankowych z udziałem włókna wiskozowego modalnego, przeznaczonych na osnowy pętelkowe w celu podniesienia walorów użytkowych, tj. wodochłonności i wybarwienia.

W roku 1997 nakłady inwestycyjne wyniosły 2 357 tys zł., z czego za zakupy maszyn i urządzeń wydatkowano 1 161 tys zł. Do najważniejszych realizowanych w tym czasie przedsięwzięć należały:

budowa składowiska żużla

Konieczność jego budowy wynikała z decyzji Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Wojewódzkiego w Opolu, na mocy której zakład został zobowiązany do właściwego zagospodarowania i eksploatacji żużla i odpadów. Budowa składowiska pozwoliła na uniknięcie przewidzianych kar za zatruwanie środowiska.

zakup wybijanki kart żakardowych

Inwestycja ta miała charakter odtworzeniowy. Stan techniczny posiadanych wybijanek był bardzo zły, czego wynikiem była duża awaryjność.

zakup fulardu zimnozwojowego

Fulard przeznaczony został na Wydział Wykańczalni i umożliwił osiągnięcie następujących efektów:

  • dał możliwość barwienia krótkich serii produkcyjnych, co spowodowało obniżenie kosztów,
  • wyeliminował z procesu barwienia sól kuchenną, co miało upływ na uciążliwość ścieków,
  • pozwolił na zmniejszenie zużycia pary wodnej w procesie barwienia oraz uzyskanie dobrego jakościowo wybarwienia.

zakup suszarki EB-60

Potrzeba zakupu suszarki wiązała się z potrzebą produkcji wyrobów tamblowanych. Badania marketingowe wykazały wzrost zainteresowania rynku tkaninami frotte zmiękczonymi w procesie tamblowania.

modernizacja Wydziału Konfekcji

Modernizacja tego wydziału wiązała się z zakupem automatów do rozkroju i obszywania poprzecznego ręczników. Zlecono także opracowanie koncepcji nowej organizacji pracy wydziału. Efektem inwestycji była poprawa organizacji pracy i zmniejszenie stanu zatrudnienia.

zakup oprogramowania i sprzętu komputerowego

Wdrożone zostały programy TETA- System Finansowo-Księgowy i System Gospodarka Materiałowa. Opracowany został harmonogram i rozpoczęto wdrożenie systemu TETA- Techniczne Przygotowanie Produkcji. Uruchomiona została także sieć komputerowa na Wydziale Przędzalni w Podlesiu.
Do ważniejszych inwestycji w 1998 roku należały:

zakup kolejnego fulardu zimnozwojowego

Była to inwestycja o wartości 1 141 830 zł.

zakup maszyn konfekcyjnych

Inwestycja ta związana była z modernizacją Oddziału Szwalni na Wydziale Konfekcji i spowodowała poprawę jakości, zmniejszenie usług powierzanych
podwykonawcom, zmniejszenie zatrudnienia i wprowadzenie systemu czterobrygadowego. Realizacja tej inwestycji pozwoliła na zastąpienie pojedynczych główek szyjących automatycznymi maszynami do cięcia wzdłużnego oraz szycia wzdłużnego i poprzecznego.
Wartość inwestycji- 2 062 328 zł.

zakup skręcarek dwuskrętowych oraz zdwajarki

Była to inwestycja odtworzeniowa polegająca na wymianie starych, zużytych, energochłonnych maszyn. Pozwoliła na:

  • uruchomienie czterobrygadowego systemu pracy,
  • zmniejszenie zatrudnienia,
  • unowocześnienie parku maszynowego,
  • zastąpienie 18 starych maszyn siedmioma wydajnymi skręcarkami i jedną zdwajarką,
  • obniżenie ilości przędzy resztkowej przez dokładne odmierzanie przędzy w procesie przewijania i skręcania.

Wartość inwestycji- 3 612 424 zł.

zakup wybijanki kart żakardowych

Była to inwestycja odtworzeniowa polegająca na wymianie starych zużytych wybijanek produkcji bułgarskiej. Zakup nowej maszyny umożliwił wyeliminowanie błędów w perforacji wzorów, prawidłową i terminową pracę w zakresie odtworzenia i bicia wzorów jak również na wyeliminowanie błędów podczas cyklu produkcyjnego, a tym samym na poprawę jakości wyrobów.
Wartość inwestycji 127 555 zł.

zakup krosna gładkiego

Zakupiono krosno włoskiej firmy Somet wraz z maszyną żakardy firmy Staubli. Pozwoliło to uruchomić kolekcję produkcji obrusowej odpasowanej na bazie wzorów Frankla tj. kolekcji ekskluzywnej o bardzo wysokiej jakości. Na dotychczasowym parku maszynowym produkcja tego typu wyrobów nie była możliwa.

Wartość inwestycji- 580 790 zł.

W 1998 roku zmodernizowano sklep firmowy poprawiając jego wystrój i tym samym podnosząc standard obiektu. Lata 1999 i 2000 były kolejnym okresem realizacji programu inwestycyjnego firmy stanowiącego część programu strategicznego. Nakłady rzeczowe na inwestycje poniesione w tym okresie wyniosły 19,4 mln zł.
Do najważniejszych przedsięwzięć inwestycyjnych zrealizowanych w tych latach należą:

  • zakup przewijarek
  • zakup krosien z maszynami żakarda
  • zakup klimatyzacji i budowa kompresorowni
  • zakup snowadła
  • zakup aparatów barwiarskich
  • inwestycje w rozwój sprzedaży i sieć dystrybucji

Inwestycje realizowane w ZPB „Frotex” S.A. są wynikiem planowania strategicznego mającego na celu skuteczna walkę z konkurencją oraz umocnienie pozycji rynkowej firmy. Dotychczasowe działania pozwoliły firmie na wzrost udziału w rynku, wzrost poziomu konkurencyjności oraz na obniżenie kosztów produkcji. Firma realizując przyjętą strategię stała się wiodącym producentem przemysłu włókienniczego w Polsce.


[1] M. Sierpińska T. Jachna „Ocena przedsiębiorstw według standardów światowych” PWN Warszawa 1998r., s.189

[2] M. Sierpińska T. Jachna „Ocena przedsiębiorstw według standardów światowych” wydanie drugie PWN Warszawa 1998r. s. 189 – 190.

Inne podatki

5/5 - (1 vote)

PODATEK IMPORTOWY

Obowiązek podatkowy w podatku importowym został nałożo­ny przepisami ustawy z dnia 25 listopada  1993 r.  o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadesłanych z zagranicy. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają towary sprowadzone lub nadesłane z zagranicy, niezależnie od:

  • sposobu ich wprowadzenia na polski obszar celny,
  • zachowania warunków i form określonych przepisami prawa.

Obowiązek  podatkowy w podatku  importowym  powstaje z chwilą dopuszczenia towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. Stawka podatku wynosi 5%. Podstawę opodatkowania stanowi wartość celna towaru powiększona o należne cło.
Podatnikami podatku importowego są:

  • osoby prawne,
  • jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej,
  • osoby fizyczne ,na których ciąży obowiązek zapłaty cła na podstawie odrębnych przepisów, niezależnie od tego, czy towar jest zwolniony w całości części od cła albo cło zostało zawieszone, albo zastosowano preferencyjną stawkę celną.

Podatek importowy pobierają, jako płatnicy, urzędy celne .Płacony jest on do kasy lub na rachunek urzędu celnego, który prowadził odprawę celną, w terminie określonym do uiszczenia cła.

PODATEK OD GIER

Podatek od gier pobierany jest od gier losowych oraz zakładów wzajemnych.
Do gier losowych zalicza się:

  • gry liczbowe, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek,
  • loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne,
  • loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabywanie losu lub innego udziału w grze, a podmiot urządzający loterią  oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe,
  • gry cylindryczne, w których uczestniczy się przez wytypowa­nie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wy­granej zależy od z góry określonego stosunku wpłaty do wygranej,  wynik  gry  natomiast jest  ustalany za pomocą! urządzenia obrotowego,
  • gry w karty: black jack, poker, baccarat,
  • gry w automatach losowych, prowadzone w urządzeniach, które rozstrzygają o wygranej lub przegranej,
  • grę bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaco­nych stawek,
  • grę bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe.
    Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, pole­gające na odgadywaniu:
  • wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek; są to totaliza­tory,
  • zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego mię­dzy przyjmującym zakład a wypłacającym stawkę stosunku wpłaty do wygranej jest to bukmacherstwo.

OBOWIĄZEK PODATKOWY

Obowiązek podatkowy w podatku od gier został nałożony ustawą z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych. Powstaje on z chwilą rozpoczęcia wykonywania działalności, a kończy się z chwilą zaprzestania jej wykonywania.

STAWKI PODATKOWE

Podatek od gier pobierany jest od podstawy opodatkowania w wysokości:
–  10% przy loteriach fantowych,  grze  bingo fantowe  oraz zakładach wzajemnych,
–   15% przy loteriach pieniężnych, grze bingo pieniężne,
–  45% przy grach prowadzonych w kasynach gry oraz w salo­nach gier w automatach losowych,
–   20% przy grach liczbowych.

PODSTAWA OPODATKOWANIA

Podstawę opodatkowania stanowi:

  • w loteriach suma wpływów uzyskanych ze sprzedaży losów lub innych dochodów z udziału w grze,
  • w grach liczbowych suma wypłaconych stawek,
  • w grze bingo pieniężne wartość nominalna kartonów zaku­pionych przez spółkę,
  • w grze bingo fantowe wartość nominalna kartonów czystych do gry,
  • w grach cylindrycznych, grach w karty black jack, baccarat kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłat gotówkowych z tytułu wymiany żetonów użytych do gry a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier,
  • w automatach losowych kwota stanowiąca różnicę mię kwotą uzyskaną z wymiany żetonów użytych do gry a wygranych uzyskanych przez uczestników gier,
  • w pokerze, w którym uczestnicy grają między sobą, a kasy urządza grę, sumy wpływów kasyna z tego tytułu,
  • w zakładach wzajemnych suma wypłaconych stawek.

TERMINY PŁATNOŚCI

Podatek od gier jest płacony w przypadku:

  • gier liczbowych w terminie dziesięciu dni od dnia losowania,
  • pozostałych gier za okresy dekadowe, w terminie trzynastu dni po upływie dekady,
  • sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne, za pośrednictwem płatnika, którym jest podmiot gospodarczy sprzedający te kartony, upoważniony przez ministra finansów, w terminie dwudziestu trzech dni po upływie miesiąca, w których go pobrano.

PODATEK OD SPRZEDAŻY AKCJI W PUBLICZNYM OBROCIE

Obowiązek podatkowy w podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie został nałożony przepisami ustawy z dnia 21 października 1994 r. o podatku od sprzedaży akcji w obrocie publicznym. Podatek ten stanowi dochód budżetu państwa.
Opodatkowaniu na mocy tej ustawy podlega sprzedaż a w publicznym obrocie wtórnym, z wyjątkiem sprzedaży w pierwszej ofercie publicznej.
Publiczny obrót wtórny akcjami można podzielić na obrót giełdowy i pozagiełdowy. Obrót giełdowy odbywa się na giełdach papierów wartościowych, a obrót pozagiełdowy może odbywać się za  pośrednictwem  podmiotów  prowadzących  przedsiębiorstwa
maklerskie. Nie podlega opodatkowaniu natomiast sprzedaż papierów wartościowych innych niż akcje, praw wynika­ch z akcji i będących przedmiotem samodzielnego obrotu oraz instrumentów finansowych. Nie jest opodatkowana również sprzedaż akcji w pierwszej ofercie publicznej, Podmiotami podatku są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, sprzedające  w obrocie publicznym. Obowiązek podatkowy dotyczy zatem  nie tylko podmiotów gospodarczych, lecz także nieprofesjonalnych uczestników obrotu.
Obowiązek podatkowy w podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie powstaje:

  • w obrocie giełdowym z chwilą zapłacenia ceny,
  • w pozostałych przypadkach z chwilą zawarcia umowy.

Przedmiotem opodatkowania jest przychód z tytułu sprzedaży akcji. Oznacza to, że obowiązek podatkowy powstaje niezależnie faktu, czy podatnik w momencie sprzedaży akcji uzyskuje zysk, czy ponosi stratę. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania bierze się pod uwagę łączną cenę zapłaconą przez nabywcę akcji. Generalną zasadą, jaką przyjmuje się przy określaniu podstawy opodatkowania, jest kierowanie się ceną rynkową akcji, czyli ceną wynikającą z kursu giełdowego.
Podstawą opodatkowania przy sprzedaży akcji notowany na giełdzie:

  • w dniu, w którym odbywa się sesja giełdy, jest łączna wynikająca z zastosowania giełdowego kursu sprzedawany akcji z tego dnia,
  • w dniu, w którym nie odbywa się sesja giełdy, jest łączna i wynikająca z zastosowania giełdowego kursu sprzedawany akcji z ostatniej sesji giełdy przed dniem zawarcia umowy.

Przy sprzedaży akcji nie notowanych na giełdzie podstawą opodatkowania jest łączna cena wynikająca z umowy.
Stawka podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie,  zapisana w ustawie, wynosić ma nie więcej niż 0,3% podstawy opodatkowania. Jej konkretną wysokość ma ustalać, w drodze rozporządzenia, minister finansów. Minister finansów uzyskał również prawo wprowadzania, na czas określony, zwolnień od  podatku oraz określania ich zakresu podmiotowego.
Pobór podatku następuje za pośrednictwem płatników bezpośrednio przez podatników.
Płatnikami podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie są podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie oraz prowadzące działalność maklerską, sprzedające akcje na rachunek własny lub klienta. Płatnicy przekazują pobrany podatek na rachunek urzędu skarbowego (właściwego według siedziby płat­nika), w następujących terminach:

  • podatek pobrany od pierwszego do dziesiątego dnia miesiąca — do dwudziestego dnia tego miesiąca,
  • podatek pobrany od jedenastego do dwudziestego dnia mie­siąca — do ostatniego dnia tego miesiąca,
  • podatek pobrany od dwudziestego pierwszego do ostatniego dnia miesiąca do dziesiątego dnia następnego miesiąca.

W przypadku sprzedaży akcji bez pośrednictwa podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie oraz banków prowadzących działalność maklerską do obliczenia oraz wpłacenia podatku zobowiązani są podatnicy. Wpłacają oni podatek w terminie czternastu dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego W powyższych terminach płatnicy i podatnicy podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie są obowiązani złożyć deklaracje podatkowe.

BIBLIOGRAFIA

  1. J. Sokołowski  „Zarządzanie przez podatki „ PWN, Warszawa 1998
  2. J. Kulicki, p. Sokół „Podatki i prawo podatkowe, PWE,Warszawa 1996
  3. E. Denek, „Finanse Publiczne”, PWE, Warszawa 2000
  4. J. Głochowski, „Polskie prawo podatkowe”, PWN, Warszawa 1993