Czynniki wpływające na wyniki funduszy inwestycyjnych

5/5 - (2 votes)

Wyniki funduszy inwestycyjnych zależą od wielu czynników, w tym:

  1. Rynków kapitałowych: Wzrosty i spadki na giełdach akcji, rentowności obligacji, kursów walut, a także zmiany stop procentowych i globalne nastroje inwestycyjne wpływają na wyniki funduszy inwestycyjnych.
  2. Strategii inwestycyjnej: Rodzaj i skład aktywów, w jakie inwestuje fundusz, ma wpływ na jego wyniki. Fundusze akcji, na przykład, są bardziej narażone na ryzyko, ale też mogą przynieść większe zyski niż fundusze obligacji.
  3. Zdolności zarządzającego: Kwalifikacje i doświadczenie zarządzającego funduszem, a także jego umiejętność podejmowania trafnych decyzji inwestycyjnych, wpływają na wyniki funduszu.
  4. Konkurencja: Konkurencja na rynku funduszy inwestycyjnych może wpłynąć na wyniki funduszu poprzez wprowadzanie nowych produktów i usług, a także zmiany w cenach i kosztach zarządzania.
  5. Zmiany prawne i regulacje: Zmiany w prawie i regulacjach, dotyczące funduszy inwestycyjnych, wpływają na wyniki funduszu poprzez wprowadzanie nowych ograniczeń lub obowiązków, a także zmiany w kosztach zarządzania.
  6. Zmienność i ryzyko: Fundusze inwestycyjne narażone są na ryzyko związane z niepewnością co do wyników inwestycji, a także na zmienność wartości aktywów.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki funduszy inwestycyjnych są trudne do przewidzenia i zależą od wielu czynników, w tym od sytuacji na rynkach finansowych, strategii inwestycyjnej i zarządzania.

Wyniki funduszy inwestycyjnych są uwarunkowane wieloma różnorodnymi czynnikami. Zależność między zyskiem a poziomem ryzyka zależy przede wszystkim od stosowanej przez dany fundusz strategii inwestycyjnej i rodzaju lokat. Kontekst giełdowy, odzwierciedlający stan gospodarki, jest kluczowy dla wyników funduszy akcyjnych i częściowo funduszy hybrydowych. Natomiast wyniki funduszy obligacji i rynku pieniężnego są najsilniej powiązane z poziomem stóp procentowych i ich fluktuacjami. Zmienność kursu walutowego może również mieć znaczący wpływ na fundusze inwestujące w instrumenty denominowane w obcych walutach, zarówno dłużnych, jak i udziałowych. Ostateczna wysokość zwrotu z poszczególnych funduszy zależy od skuteczności zarządzających nimi specjalistów oraz wysokości kosztów ponoszonych przez uczestników.

Lata 1998-2002 cechowały się wysoką zmiennością na polskim rynku akcji, co odbijało się na niestabilności wyników funduszy akcyjnych i zrównoważonych. Roczne zmiany wartości indeksu WIG wahały się w tym okresie od -22% w 2001 do 41,3% w 1999 r. Poprawa sytuacji gospodarczej i wprowadzenie standardów ładu korporacyjnego może jednak zwiększyć stabilność rynku akcji w przyszłości.

Rok 2002 był szczególnie dobry dla funduszy inwestujących w papiery wierzycielskie, ze względu na spadek stóp procentowych i wzrost cen papierów dłużnych, a także oczekiwania na akcesję Polski do UE i konwergencję polskiej gospodarki. W tym samym czasie, oprocentowanie depozytów bankowych obniżało się, co wzmagało atrakcyjność funduszy obligacji i rynku pieniężnego.

Wykres 14. Wartość indeksu WIG oraz wielkość obrotów na rynku podstawowym GPW w Warszawie w latach 1998 – 2002

Źródło: Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie

Rok 2002 nie przyniósł spodziewanej poprawy na rynku akcji, po trudnym roku 2001. Gospodarka polska i innych krajów (Europa i Stany Zjednoczone) wychodziła powoli z okresu stagnacji, a brak sygnałów ożywienia gospodarczego oraz problem kreatywnej księgowości wpłynęły negatywnie na wycenę spółek. Fundusze akcyjne i hybrydowe, które miały spore udziały papierów udziałowych, nie spełniły oczekiwań inwestorów i nie umożliwiły odrobienia strat z 2001 roku.

Średni wzrost wartości jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych wyniósł w 2002 roku 4,5%, co oznacza wzrost o 6,5 punktów procentowych w stosunku do roku poprzedniego. Średnia ważona aktywami stopa zwrotu wyniosła 10,4%, co stanowi wzrost o 11,1 punktów procentowych w stosunku do 2001 roku. Taka duża różnica między średnią arytmetyczną a średnią ważoną wynikała z bardzo dobrych wyników największych funduszy obligacji. W ciągu ostatnich 5 lat średnia roczna stopa zwrotu ze wszystkich funduszy inwestycyjnych otwartych wynosiła od -9,9% do 26,1%. Skumulowana 5-letnia stopa zwrotu wynosiła 37,1%, co odpowiada średniemu rocznemu dochodowi w wysokości 6,5%.

Tabela 12. Średnie stopy zwrotu otwartych funduszy inwestycyjnych oraz funduszy powierniczych w latach 1998 – 2002.

Źródło: Stowarzyszenie Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych, Raport 2002

Ograniczenia lokat funduszy zamkniętych

5/5 - (2 votes)

Lokaty w zamkniętych funduszach inwestycyjnych są formą inwestowania w papiery wartościowe, takie jak akcje, obligacje czy nieruchomości. Są one zamknięte, co oznacza, że emitowanie nowych jednostek uczestnictwa jest ograniczone. Inwestorzy zakupują jednostki uczestnictwa, które reprezentują ich udział w aktywach funduszu.

Lokaty w zamkniętych funduszach inwestycyjnych są uważane za bardziej ryzykowne niż lokaty w funduszach otwartych, ponieważ ich wartość może się znacznie zmieniać w czasie. Mogą być jednak bardziej atrakcyjne dla inwestorów poszukujących większych zysków.

Warto zauważyć, że lokaty w zamkniętych funduszach inwestycyjnych mogą być ograniczone w czasie, co oznacza, że inwestor nie będzie mógł wycofać swoich pieniędzy przez określony czas. Ponadto, warto zwrócić uwagę na opłaty związane z lokowaniem pieniędzy w tego typu funduszach, takie jak opłaty za zarządzanie czy opłaty za wyjście.

W każdym przypadku, przed podjęciem decyzji o lokacie w zamkniętym funduszu inwestycyjnym, należy dokładnie zapoznać się z jego regulaminem i wszelkimi związanymi z nim ograniczeniami i opłatami, aby uniknąć niepotrzebnych ryzyk.

Lokaty w funduszach zamkniętych są regulowane przepisami prawnymi i są objęte kilkoma ograniczeniami. Oto kilka najważniejszych ograniczeń dotyczących lokat w funduszach zamkniętych:

  1. Długość trwania lokaty: Lokaty w funduszach zamkniętych często mają określony czas trwania i nie są dostępne do wcześniejszego wycofania.
  2. Minimalna wysokość lokaty: Fundusze zamknięte często wymagają minimalnej kwoty, jaką można zainwestować.
  3. Brak gwarancji: Z powodu nieregulowanego charakteru funduszy zamkniętych, nie gwarantują one zysków i nie są objęte gwarancjami banków.
  4. Ograniczenia w zbywaniu udziałów: W przypadku funduszy zamkniętych, zbywanie udziałów może być ograniczone i nie jest tak łatwe, jak w przypadku funduszy otwartych.
  5. Ryzyko: Inwestowanie w fundusze zamknięte niesie ze sobą ryzyko, takie jak straty, niestabilność cen i niezgodność z oczekiwaniami inwestora.

Warto pamiętać, że każdy fundusz zamknięty jest inny i może mieć inne ograniczenia i warunki. Przed zainwestowaniem w fundusz zamknięty, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć jego strukturę, ograniczenia i ryzyko.

Fundusz inwestycyjny zamknięty, zgodnie z ustawą o funduszach inwestycyjnych, może lokować swoje aktywa w następujące rodzaje instrumentów finansowych:

  1. Papiery wartościowe,
  2. Wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności wobec osób fizycznych,
  3. Udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością,
  4. Waluty,
  5. Prawa pochodne od praw majątkowych będących przedmiotem lokat,
  6. Transakcje terminowe,
  7. Towary giełdowe, które są zbywalne.

Są jednak następujące ograniczenia dotyczące proporcji, w jakiej te różne rodzaje instrumentów finansowych mogą być lokowane w funduszu:

  1. Papiery wartościowe, wierzytelności i udziały w jednym podmiocie nie mogą razem stanowić więcej niż 10% wartości aktywów funduszu (z wyjątkiem list zastawnych wyemitowanych przez jeden bank hipoteczny, które nie mogą stanowić więcej niż 25% wartości aktywów funduszu).
  2. Waluta obcego państwa nie może stanowić więcej niż 10% wartości aktywów funduszu (w tym również euro).

Ograniczenia te nie dotyczą papierów wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, państwa należące do OECD lub międzynarodowe instytucje finansowe, w których Rzeczpospolita Polska jest członkiem albo co najmniej jedno z państw należących do OECD.[1]


[1]  M. Dyl, Fundusze inwestycyjne. Zasady funkcjonowania, Warszawa 2001, s. 163-166