Przez promocję należy rozumieć wszelkie środki taktyczne i strategiczne mające na celu umocnienie na rynku pozycji przedsiębiorstw (banku), oferowanych przez niego produktów i aktywizacji ich sprzedaży. Polityka promocji jako kolejny element strategii marketingu-mix jest uzupełnieniem polityki produktu, cen i jego dystrybucji. Nieuwzględnienie polityki promocji przy opracowaniu marketingowej strategii działania może prowadzić do powstania strategii niepełnej i nieskutecznej, powodującej sprzeczne działania banku. Chodzi bowiem o to, aby klient nie spotkał się z oferowanym produktem w sposób przypadkowy. Służyć mają temu środki polityki promocji sprzedaży. Spełnia ona dwie funkcje:
– informacyjną o produkcie, jego cechach, cenie, formach sprzedaży itp.,
– wspierającą sprzedaż.
Promocja może się odnosić do oferty banku lub do jego wizerunku. W tym pierwszym przypadku celem promocji jest zwrócenie uwagi klientom na korzyści, jakie osiągną korzystając z konkretnych produktów bankowych (np. łatwy dostęp do banku, nieskomplikowana procedura zakupu produktu, niska cena, wysoka jakość itp.). W przypadku promocji wizerunku banku, celem jest wskazanie przede wszystkim funkcji dodatkowych produktów bankowych, takich jak poufność spraw bankowych, pozycja banku, bezpieczeństwo lokat, dodatkowe gwarancje banku itp.).
Zadania polityki promocji banku obejmują więc:
– przekazywanie informacji o ofercie banku,
– kształtowanie pozytywnego image banku,
– stymulowanie popytu na usługi bankowe.[1]
Elementami promocji są akcje popierania sprzedaży, reklama, sprzedaż osobista oraz public relations.
Akcje popierania sprzedaży obejmują działania i środki podejmowane w celu zwiększenia atrakcyjności produktu dla klienta, zwiększenia jego zainteresowania oferowanym produktem, wywołania chęci posiadania go i podjęcia decyzji o zakupie.[2]
W literaturze zachodniej można się spotkać z opinią, że do środków polityki promocji sprzedaży produktów banku zaliczyć należy także:
– zorientowany na klienta czas otwarcia banku,
– stosowanie łatwych do wypełnienia przez klientów formularzy,
– widoczna prezentacja wypełnionej dokumentacji, niezbędnej do skorzystania z oferty banku,
– odpowiedniego wyposażenia hal bankowych, których wygląd i rozplanowanie stanowisk obsługi klientów ma służyć przyspieszeniu i usprawnieniu obsługi,
– darmowe parkingi dla klientów,
– broszury, informatory oraz podarki dla dzieci klientów podczas ich wizyt w banku.
Sprzedaż osobista polega na bezpośrednich kontaktach sprzedawcy z nabywcą, podczas których sprzedawca stara się przekonać kupującego o zaletach produktu i korzyściach wynikających z jego zakupu. Do sprzedaży osobistej produktów i usług banku dochodzi najczęściej wtedy, gdy pracownik banku udaje się do miejsca zamieszkania (lub siedziby) klienta, w celu bezpośredniej z nim rozmowy i realizacji obsługi klienta.
Sprzedaż osobista odgrywa wśród instrumentów polityki sprzedaży dużą rolę wtedy, gdy:
– produkt jest skomplikowany i wymaga fachowej pomocy,
– decyzja zakupu jest poprzedzona długą analizą oferty przez konsumenta,
– kanały dystrybucyjne są bezpośrednie,
– informacje o produkcie nie mogą być przekazywane w pełni tylko za pośrednictwem reklamy,
nabywcy przyjmują sprzedaż osobistą jako integralny element produktu.
Wymienione warunki odpowiadają celom usług bankowych. Wynika stąd, że przy opracowywaniu polityki promocji należy intensywnie wykorzystywać sprzedaż osobistą.[3]
[1] W. Grzegorczyk: Stretagie marketingowe banków. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, s. 111-112.
[2] Tamże, s. 114.
[3] W. Grzegorczyk: Strategie marketingowe…, op. cit., s.114-118.