Na potrzeby pracy wykorzystano rysunki dzieci klasy II nauczania początkowego szkoły podstawowej prowadzonej przez gminę wiejską. Wszystkie badane dzieci to ośmiolatki. Zarówno prace, jak i ankiety były anonimowe, choć część dzieci rysunki podpisała. Wszystkie rysunki poddano szczegółowej analizie, wykorzystując zarówno rysunek, jak i ankietę wypełnioną przez autorów rysunków. Poniżej przedstawiono analizę rysunków i ankiet oraz wyłaniające się z nich obrazy rodzin badanych dzieci.
Analiza nr 1
Charakterystyka autora rysunku:
Dziecko z rodziny pełnej, dziewczynka, jedynaczka, oprócz rodziców opiekę nad nią sprawują również dziadkowie. Charakterystyczne jest, że dziewczynka stwierdziła, że nie chce, aby rodzice spędzali z nią więcej czasu i więcej się nią zajmowali, ale jednocześnie napisała w pytaniu otwartym, że chciałaby, aby rodzice więcej się z nią bawili.
Rysunek przedstawia trzyosobową, jednopokoleniową rodzinę na tle domu z ogrodem. Autorka rysunku podpisała członków rodziny. Pomimo sielskiego otoczenia i „wesoło” lecącego dymu z komina zwracają uwagę odległości dzielące od siebie członków rodziny. Można domniemywać, że relacje w rodzinie są raczej oficjalne, brak oznak ciepła rodzinnego, miłości. W powiązaniu z odpowiedziami dziewczynki, że nie chce, aby rodzice spędzali z nią więcej czasu i więcej się nią zajmowali można przypuszczać, że mamy do czynienia z rodziną chaotyczną, pozbawioną bliższych więzi. Małżeństwo nie jest prawdopodobnie autentycznym związkiem, mało jest w nim miłości.
Prawdopodobnie sytuacja materialna tej rodziny jest dobra. Rysunek przedstawia ją na tle piętrowego domu z ogrodem. Otoczenie jest wręcz sielankowe. Uwagę zwraca postać dziewczynki umiejscowiona na pierwszym planie. Jest ona największa ze wszystkich postaci i nie wydaje się, aby była to próba komponowania perspektywy.
Być może jest to efekt egoizmu dziecka lub bardzo wysokiego mniemania na swój temat. Przyjmując taką interpretację należałoby uznać, że najmniej mającą do powiedzenia w domu osobą jest mama, której sylwetka jest najmniejsza i umieszczona na najdalszym planie.
Druga możliwość, to dziewczynka ma poczucie niższości i przedstawiając swoją sylwetkę na pierwszym miejscu, chce się w ten sposób dowartościować.
Dziewczynka wygląda na rysunku, jakby była w dobrym nastroju. Ręce podniesione w pogodnym geście do góry, usta uśmiechnięte. Jednak brak w jej postawie spontaniczności, tak, jakby ta pogoda ducha była na pokaz.
Badana stwierdziła w ankiecie, że oprócz rodziców opiekują się nią jeszcze dziadkowie, ale nie umieściła ich na rysunku, co może oznaczać, że pełnią oni marginalną rolę w życiu tej rodziny. Dziewczynka niewątpliwie odczuwa brak bliskości rodziców, gdyż w pytaniu otwartym pisze, że chciałaby, aby rodzice więcej się z nią bawili, ale wcześniejsze odpowiedzi pokazują, że może być zniechęcona do bliższego kontaktu z rodzicami lub nie wierzyć w taką możliwość.