W. Okoń definiuje szkołę następująco: „instytucja oświatowo- wychowawcza, zajmująca się kształceniem i wychowaniem dzieci, młodzieży i dorosłych, stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów i zadań oraz koncepcji oświatowo- wychowawczych i programów” ( W. Okoń, 1996, s. 275).
Pojęcie szkoły należy do bardziej wieloznacznych pojęć współczesnego języka. Obecny kontekst rozważań jest jednak właściwym miejscem do zwrócenia uwagi na jedną z najistotniejszych dwuznaczności tego pojęcia. Otóż zasadniczo ma ono dwojaki sens: instytucjonalny oraz strukturalny. ( R. Schulz, 1996, s. 192)
Szkoła w ujęciu instytucjonalnym oznacza pewną specyficzną pod względem programu i organizacji formę przekazu kulturowego, realizowaną w nowoczesnym społeczeństwie za pośrednictwem wyspecjalizowanych czynności nauczania i uczenia się.
Natomiast w ujęciu strukturalnym ” szkoła” może oznaczać grupę społeczną, system społeczny, układ organizacyjny, w obrębie którego i poprzez który dokonują się nowoczesne procesy przekazu kulturowego.
Szkolnictwo jest jednym z podstawowych systemów społecznych którego zadaniem jest sprzyjanie optymalnemu rozwojowi sił i zdolności poznawczych ludzi, przygotowanie do samorealizacji, zaspokajania ich potrzeb, i dążeń, uwarunkowanie ich myślenia oraz działania na problemy i wyzwania przyszłości. Dlatego każdą szkołę można i trzeba traktować jako cząstkę całego szkolnictwa, stanowiącego system szkolny kraju lub choćby jakiegoś regionu, a zarazem jako mikrosystem, mający pewną autonomię, właściwą dla swoistych potrzeb i możliwości rozwojowych środowiska.
Wśród definicji systemu szkolnego najczęściej wyodrębnia się aspekty instytucjonalne. Tak więc na przykład J. Szczepański przez system szkolny rozumie ” układ szkół od przedszkoli do studiów podyplomowych”. ( R. Schulz, cyt. za J. Szczepańskim, 1996, s. 196).
Według T. Wilocha system szkolny to ” swoisty układ instytucji powołany do realizacji celów pedagogicznych jakiegoś kraju”. ( R. Schulz cyt. za T. Wilochem, 1996, s. 196).
Z kolei W. Okoń sądzi, iż wymienione pojęcie oznacza ” ogół szkół i przedszkoli wraz z nauczycielami, uczniami ( studentami), programami, bazą lokalną terenową, instytucjami społecznymi i kulturowymi” ( R. Schulz, cyt. za W. Okoniem, 1996, s. 196).
Szkoła to cenne urządzenie społeczne to układ społeczny o znacznej trwałości, ale wymagający ciągłej diagnozy złożonych i realizowanych funkcji. Musi być przedmiotem oceny społecznej i specjalistycznej przy zastosowaniu kryteriów ” szkolnych i życiowych”.
W systemie oświaty każdego kraju istotną rolę odgrywają dwa nakładające się na siebie procesy: proces socjalizacji oznaczający całość wpływów środowiska społecznego i kulturowego, które spontanicznie uczą jednostkę przystosowania do grupy, do obyczajów i zwyczajów, do wzorów postępowania – tak aby mogła zaspokoić swoje potrzeby i współżyć z ludźmi oraz proces wychowania, czyli intencjonalnego kształtowania osobowości w stosunku wychowawczym między wychowankiem a wychowawcą według przyjętego ideału wychowawczego. ( J. Szczepański, 1975, s. 21)