Elementy zachowań społecznych wykorzystywane w reklamie

5/5 - (2 votes)

Analizując cechy pojedynczego odbiorcy komunikatu reklamowego, powinniśmy również postrzegać go jako jednostkę znajdującą się w określonym układzie społecznym.

Reakcje jednostki w grupie społecznej na wpływ reklamy są nieco odmienne niż reakcje jednostki wyizolowanej z tego układu. Podstawowe różnice wynikają z tego, że zachowanie człowieka ulega zmianie, kiedy znajduje się on w relacji z drugim człowiekiem lub określoną grupą ludzi. Poszczególne jednostki będąc w grupie dają się nakłonić do podejmowania zachowań sprzecznych z ich postawami. Podłożem takiego postępowania mogą być osobiste korzyści, chęć uniknięcia kary lub ośmieszenia, konieczność dostosowania się do wymagań środowiska, itd. Takie postawy wykorzystuje reklama.

Istnieje wiele sklasyfikowanych narzędzi wpływu na grupy ludzi. Najważniejsze z nich – za Robertem Cialdini – to „wywieranie wpływu na ludzi”.

Reklama odwołuje się do automatycznych i stereotypowych zachowań ludzkich.

Mechaniczne wzorce zachowań czynią nas kompletnie bezbronnymi wobec tych, którzy wiedzą, jakie są zasady ich działania. Są nimi na pewno ludzie stojący za kampaniami reklamowymi wielkich koncernów. Ludzkie automatyzmy nie maja charakteru wrodzonych sekwencji zachowań, lecz są wyuczonymi regułami i stereotypami, w które nauczyliśmy się wierzyć. Jesteśmy poddawani ich oddziaływaniu od wczesnego dzieciństwa i są one dla nas tak oczywiste, że rzadko w ogóle to zauważamy. Reguły rządzące naszym zachowaniem mogą zostać łatwo zaobserwowane z zewnątrz i równie łatwo stać się niezwykle skutecznym narzędziem, za pomocą, którego można na nas wpływać.

Jedną z najbardziej rozpowszechnionych zasad postępowania społecznego jest również reguła wzajemności. Nakazuje ona by za każde otrzymane dobro człowiek odwdzięczył się tym samym pod karą sankcji społecznych. Poczucie zobowiązania do przyszłego odwdzięczenia się pozwala ludziom na inicjowanie różnego rodzaju łańcuchów wymiany, transakcji i związków, również wykorzystywanych przez twórców reklam.

Zasada społecznego dowodu słuszności głosi, że to, w co wierzą lub jak zachowują się ludzie, często jest podstawą naszej własnej decyzji na temat naszych poglądów i zachowań w danej sytuacji. Powszechność występowania zasady społecznego dowodu słuszności czyni z niej dobre narzędzie skłaniania ludzi do uległości za pomocą dostarczania im dowodów, że inni już ulegli lub właśnie to robią. Dowody społeczne wywierają największy wpływ w dwóch przypadkach:

1), gdy ludzie są niepewni, co zrobić i poszukują wskazówek w postępowaniu innych,

2), gdy pochodzą od ludzi podobnych do jednostek, na które reklama oddziałuje.

Ostatnim ze schematów oddziaływania społecznego jest reguła niedostępności. Polega ona na przypisywaniu większej wartości tym możliwościom, które są dla ludzi niedostępne. Widoczne jest to w takich technikach sprzedaży jak „ograniczona liczba egzemplarzy na składzie” czy „nieprzekraczalny termin sprzedaży”, których celem jest przekonanie potencjalnych nabywców, że dostępność danego dobra jest ilościowo lub czasowo ograniczona. Istnieją dwa powody, dla których w zachowaniach społecznych obowiązuje ta zasada. Pierwszym z nich jest zwyczajowo przyjęta zasada o większej wartości rzeczy rzadko występujących (np. brylanty, dzieła sztuki). Drugi – to utrata swobody wyboru i działań w wyniku nieosiągalności jakiejś możliwości. Taki stan rzeczy wywołuje opór, przejawiający się w nasilonym pragnieniu posiadania tego, co niedostępne.

Wraz ze wzrostem częstości i powszechności omówionych wyżej typów zachowań społecznych rosną także możliwości oddziaływania na ludzi w trybie natychmiastowym i wręcz podświadomym. Wszystkie one mogą być wywoływane i uruchamiane za pomocą jakiejś sekwencji z zewnątrz, a podatność na nie może stopniowo wzrastać.

Przeciętny odbiorca reklamy nie zna omówionych wyżej mechanizmach. Znają je natomiast twórcy reklamowych komunikatów i to oni właśnie kształtują oddziaływanie na osobowość odbiorcy.

Reklama to narzędzie marketingowe, które wykorzystuje różnorodne elementy zachowań społecznych, by skutecznie wpływać na decyzje konsumenckie. Wykorzystywanie tych elementów ma na celu wywołanie określonych reakcji, emocji i przekonań u odbiorców, które mogą prowadzić do zakupu produktów lub usług. Poniżej przedstawiam kilka kluczowych elementów zachowań społecznych wykorzystywanych w reklamie:

Normy społeczne – Reklamy często odwołują się do powszechnie akceptowanych norm społecznych, by wpływać na postawy i zachowania konsumentów. Normy społeczne to zasady i oczekiwania dotyczące zachowań, które są powszechnie akceptowane w danej grupie społecznej. Reklamy mogą kreować lub wzmacniać normy dotyczące idealnego stylu życia, wyglądu zewnętrznego, relacji interpersonalnych czy nawet sposobu spędzania wolnego czasu. Na przykład reklamy kosmetyków, które promują młodość i urodę, odwołują się do norm dotyczących atrakcyjności, w których młody, zadbany wygląd uważany jest za pożądany.

Grupa rówieśnicza – Jednym z najczęstszych elementów wykorzystywanych w reklamie jest odwołanie do opinii i zachowań grupy rówieśniczej. Reklamy często pokazują, jak dany produkt czy usługa może pomóc w integracji z grupą, wpływając na poczucie przynależności i akceptacji. W reklamach skierowanych do młodzieży, na przykład, często pojawiają się sceny, w których osoby korzystające z reklamowanego produktu są uznawane za popularne, modne i szanowane w swoim kręgu. Reklamy odwołujące się do takiej potrzeby przynależności mogą wpłynąć na młodsze osoby, by kupiły produkty, które sprawią, że będą postrzegane jako część „trendu”.

Autorytety i celebryci – Wykorzystanie autorytetów, takich jak celebryci, influencerzy czy eksperci, jest powszechną techniką wykorzystywaną w reklamie. Ludzie mają tendencję do podążania za opiniami osób, które uważają za autorytety w danej dziedzinie, co wpływa na ich decyzje zakupowe. Celebryci promujący produkty tworzą pozytywne skojarzenia z marką, a ich wpływ może przyczynić się do zwiększenia zaufania do reklamowanego produktu. Przykładem może być reklama odzieży, gdzie znany aktor czy sportowiec, prezentując dany strój, wywołuje u widza przekonanie, że zakup podobnego produktu pomoże mu poczuć się modnie i pewnie.

Emocje i potrzeba bezpieczeństwa – Reklamy skutecznie wykorzystują emocje, aby przekonać konsumentów do zakupu. Często reklamy odwołują się do podstawowych emocji, takich jak strach, radość, tęsknota czy miłość. Produkty reklamowane w kontekście emocji budują silne więzi z konsumentami. Na przykład reklamy usług ubezpieczeniowych często odwołują się do poczucia bezpieczeństwa, przekonując, że zakup polisy pomoże w zapewnieniu stabilności finansowej w przypadku nieprzewidzianych sytuacji. Emocjonalne kampanie reklamowe mają na celu dotarcie do wewnętrznych pragnień i potrzeb odbiorców.

Presja społeczna i konformizm – Reklama może wykorzystać presję społeczną, by zmotywować konsumentów do podjęcia określonych działań, takich jak zakup produktu. Często używa się tu technik, które odwołują się do potrzeby przynależności i strachu przed byciem „innym” lub „niepopularnym”. Przykładem może być reklama, która sugeruje, że „wszyscy” kupują dany produkt, co wywołuje u odbiorcy chęć dostosowania się do powszechnej tendencji. Reklamy pokazujące tłum ludzi korzystających z tego samego produktu mogą wzmacniać przekonanie, że zakup jest słuszną decyzją, gdyż inni ludzie postępują w podobny sposób.

Społeczna odpowiedzialność i wartości – Reklamy coraz częściej odwołują się do wartości społecznych, takich jak ekologia, równość, inkluzyjność, czy pomoc potrzebującym. Przekonanie o społecznej odpowiedzialności firmy może przyciągnąć konsumentów, którzy identyfikują się z takimi wartościami. Na przykład reklamy marek, które promują zrównoważony rozwój lub używanie produktów przyjaznych dla środowiska, mogą przyciągnąć osoby, które chcą wspierać inicjatywy dbające o planetę. W ten sposób reklama nie tylko promuje produkt, ale również kreuje pozytywny wizerunek firmy, co wpływa na decyzje zakupowe konsumentów.

Psychologia percepcji i atrakcyjność wizualna – Reklama często korzysta z psychologii percepcji, stosując kolorystykę, światło, dźwięk i inne techniki wizualne w celu przyciągnięcia uwagi konsumenta. Atrakcyjność wizualna reklamowanych produktów oraz sposób ich prezentacji mogą wpływać na postrzeganą wartość produktu. Piękne zdjęcia, ciekawe grafiki, użycie kolorów kojarzących się z luksusem czy bezpieczeństwem mogą skłaniać konsumentów do zakupu. Dobre wrażenie wizualne może wzmocnić poczucie, że dany produkt spełnia wysokie standardy jakości.

Reklama skutecznie wykorzystuje różne elementy zachowań społecznych, by wywołać określone reakcje i skłonić konsumentów do działania. Odwoływanie się do norm społecznych, emocji, autorytetów, presji grupowej, a także wykorzystanie wizualnych technik przyciągających uwagę, sprawia, że reklama staje się nie tylko narzędziem sprzedaży, ale także sposobem kształtowania opinii i postaw konsumenckich.

Podział struktur społecznych

5/5 - (2 votes)

Aby  poznać  jak  ludzie funkcjonują w organizacjach należałoby  pokrótce scharakteryzować podział struktur społecznych. Skupisko pracowników jest nazywane przez socjologów jako „zbiory społeczne” jest to dowolne skupienie ludzi, w którym wytwarza się i utrzymuje chociażby przez krótki czas więź społeczna. Według takiego twierdzenia można ich podzielić na wiele kategorii między, którymi się odróżniają:

Kategoria zawodowa– zwykle jest to jakaś grupa ludzi związana z wykonywaniem takiej  samej  pracy  zawodowej.  Jako  przykład  dam tokarzy na jednej zmianie. Jest ich kilku i wykonują identyczną pracę.

Kategoria wiekowa są to grupki ludzi o zbliżonym wieku lub stażu pracy. Jest to bardzo widoczne podczas przyjmowania nowego pracownika, przez pewien czas jest on odizolowany od grupy.

Kategoria płci podział na kobiety i mężczyzn

Kategoria wykształcenia   jak   wiadomo   osoba   o   wyższym wykształceniu  od  zwykłego  robotnika  nie  będzie  obsługiwała frezarki.  Dla niej  jest zarezerwowane inne miejsce  (np.  dział konstrukcji).

Socjologowie  wyróżniają  w  grupach,  w  zależności  od  ich wielkości dwie struktury:

  1. mikrostruktura
  2. makrostruktura

Mikrostruktura – to ułożenie jednostek,  ich ról i stosunków w całość mniej lub więcej zharmonizowaną,  tzn. taką w której zasady wzajemnego przyporządkowania nie utrudniają funkcjonowania grupy[1]. Członkowie grupy spełniają w grupie  role  społeczne  (wykonują to czego oczekuje od nich grupa). Role spełniane przez poszczególnych członków są rozdzielane w taki sposób aby wszystkie działania (cele) zostały wykonane.  Dlatego też w każdej  grupie jest uwidoczniony podział na role. Każda grupa ma swoją hierarchię.

Do  mikrostruktury  grupy  należą  także  wzory  wzajemnych oddziaływań, wzory stosunków,  wartości grupy i postawy wobec tych wartości. Każdy członek grupy,  zajmujący w niej określoną rolę i społeczną pozycję może uzyskać uznanie współmierne do obowiązków, które wykonuje.  Zaś uznanie i pozycja składają się na prestiż w grupie. Grupy są różnorodne i w zależności od kilku czynników:  (liczebność grupy, rodzaj styczności, stopień uregulowania wzajemnych stosunków) został utworzony podział grup na:

GRUPY MAŁE- składają się z małej liczby osób, posiadają prostą strukturę   organizacyjną,   nie  ma  w   tym  rodzaju  jeszcze drobniejszego podziału na podgrupy. Stanowią oparcie w sytuacjach stresowych  oraz  uczą  odpowiedzialności                      i  współdziałania.  Są najlepszym środowiskiem dla rozwiązywania problemów oraz promocji kreatywności i innowacyjności.  W wielu przypadkach wypracowują lepsze decyzje inż. poszczególni członkowie z osobna. Ich decyzje wywołują mniejszy opór niż podejmowane jednoosobowo. Mogą lepiej kontrolować i dyscyplinować swoich członków.  Taka grupa dobrze komunikuje się z kierownikiem.

GRUPY DUŻE- charakteryzują się dużą liczebnością członków,  posiadają rozbudowaną strukturę  organizacyjną,  działają w nich układy  hierarchiczne,  mogą funkcjonować podziały na podgrupy.

Inny  podział grup stosowany do porównań to:

GRUPY  PIERWOTNE  grupy  te  charakteryzują  się  stycznościami osobistymi,   więzi   w   tych   grupach   wynikają   z   osobistych zainteresowań, miewa charakter uczuciowy. Ogromne znaczenie mają grupy pierwotne w życiu społecznym ponieważ tutaj są zaspokajane potrzeby jednostek, uczą się tu sposobów zachowań lub kształtują się wzory osobowe.

GRUPY WTÓRNE-  są dużo większe od grup pierwotnych,  styczność tutaj ma charakter pośredni. Więzi są rzeczowe, wynikają z wykonywania wspólnych postanowień. Za przykład grupy wtórnej może posłużyć uczelnia,  szpital,  zakład pracy itd. W tej grupie dużo bardziej  jest  rozwinięty element  instytucjonalny niż w grupie pierwotnej.

Następnym   podziałem   grup   jest   podział,   który   uwzględnia przestrzeganie wszelkich praw i ustaw. Mogą one powstawać na stałe lub tylko do wykonania określonego przedsięwzięcia po wykonaniu, którego zostaną rozwiązane:

1. GRUPY FORMALNE- w tych grupach dominują elementy instytucjonalne. Każdy członek ma swoje obowiązki do wykonania i dodatkowo musi przestrzegać  ustanowionego  kodeksu.  Są  celowo  tworzone  przez kierowników celem wykonania powierzonych zadań, zgodnych z celami organizacji. Można je podzielić na kilka podgrup:

  • grupa  nakazowa  jest  najczęstszą  grupą wiążącą  kierownika  z podwładnymi.
  • grupa problemowa  stosowane  do  rozwiązywania  różnych  kwestii przeprowadzając  wnikliwą  analizę.  Na  posiedzeniu  grupy  są obierane kierunki rozwiązania problemu (potem pracownicy mają to wykonać). Natomiast decyzja doboru drogi jest wybierana już przez samego kierownika.
  • grupa decyzyjna-  forma jest podobna do grupy problemowej  ale decyzje o podjęciu drogi są ustalane na zebraniu grupy.
  • grupa generująca pomysły nie skrępowana żadnymi ograniczeniami, powstaje tu tzw. „burza mózgów”.

2. GRUPY  NIEFORMALNE  elementy  instytucjonalne  występują w nich w znikomym lub okrojonym zakresie.  Charakteryzują się kontaktami osobistymi i uczuciowymi.  Najczęściej  powstają spontanicznie w ramach formalnej struktury organizacyjnej i mogą sprzyjać celom realizowanym przez organizację.

  • grupy interesów powstają po to aby osiągnąć jakiś cel, zazwyczaj cele odmienne od tych,  które ma organizacja.  Mogą działać na szkodę organizacji.
  • grupy przyjacielskie tworzą ludzie,  którzy lubią przebywać w swym towarzystwie.  Elementami wiążącymi są wszystkie te cechy, które są podobne do zebranych członków.

[1] J. Szczepański, Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa 1970.

Społeczne skutki spożywania alkoholu

5/5 - (2 votes)

Obecność alkoholu w naszym życiu, dotyczy nie tylko losu pojedynczych osób, ale wywiera niszczący wpływ na życie i problemy całego narodu.

,,Alkohol bez względu na jego rodzaj i ilość jest zawsze szkodliwy dla organizmu ludzkiego, szczególnie zaś ujemnie wpływa na rozwój psychofizyczny ludzi młodych.[1] Dlatego też wszelkie, nawet rzadkie kontakty z alkoholem przed 25 rokiem życia, a więc przed osiągnięciem pełnej biologicznej i społecznej dojrzałości, mogą prowadzić do powstania uzależnienia alkoholowego w czasie znacznie krótszym niż u dorosłych.

Obecnie obniża się wiek inicjacji alkoholowej, zwiększa się ilość pijących kobiet i dziewcząt. Na rynku pojawiła się duża ilość alkoholu sprzedawanego poza kontrolą państwa i po obniżonych cenach. Pochodzi on z przemytu oraz z niekontrolowanej wytwórczości polskich producentów. Alkohol jest sprzedawany właściwie bez żadnych ograniczeń. Na dużą skalę naruszane są przepisy ustawy dotyczące sprzedaży alkoholu osobom nieletnim i nietrzeźwym, ograniczające ilość i lokalizację punktów sprzedaży oraz zabraniające sprzedaży bez zezwolenia. Coraz częstsze są przypadki łamania zakazu reklamy alkoholu.

Rzesza bezrobotnych coraz bardziej nasyca się osobami uzależnionymi. Utrudnia to zarówno leczenie, jak i poszukiwanie pracy oraz poważnie zmniejsza efekty programów Pomocy Społecznej i aktywizacji zawodowej.

Alkohol przyczynia się do popełniania przestępstw przez osoby będące pod jego wpływem, współwystępuje z procesami wykolejenia oraz prowadzi do psychodegradacji alkoholowej.

Nie mniej szkodliwym społeczno – ekonomicznym skutkiem nadużywania alkoholu jest pijaństwo w zakładzie pracy. Straty w produkcji z powodu alkoholizowania się pracowników polegają na wzroście absencji, spadku wydajności pracy, obniżeniu jej jakości, zmniejszeniu dyscypliny pracy, wzroście zagrożenia wypadkami. Szczególnie szkodliwą rolę odgrywa nadużywanie alkoholu w nie zawsze wymiernych, ale doniosłych sprawach, w zakresie stosunków międzyludzkich.

W zakładach pracy namawianie młodych pracowników do wspólnych pijatyk utrudnia ich adaptację zawodową i powoduje wiązanie się z kręgiem koleżeńsko – towarzyskim, w którym prymat należy do nadużywających alkoholu. Picie w godzinach pracy sprzyja nieróbstwu, intrygom, łapówkom, korupcji. Nadużywanie alkoholu jest jedną z podstawowych przyczyn nieusprawiedliwionych absencji oraz nieobecności w pracy na wskutek schorzeń wywołanych przepiciem.

Budżet państwa obciążony jest kosztami powstającymi na tle wykroczeń i przestępstw popełnianych pod wpływem alkoholu lub w związku z alkoholem, leczeniem nałogowych alkoholików, a także kosztami utrzymania izb wytrzeźwień.

Trudno jest wyliczyć straty wyrządzone przez osoby nietrzeźwe w urządzeniach komunalnych, komunikacji, parkach czy na stadionach piłkarskich.

Według J. Falewicza, „tradycyjnie uznawanym wartościom jakimi są: dobro, prawda, piękno, uczciwość i sprawiedliwość społeczna w podkulturze pijackiej przeciwstawia się wartości aspołeczne, zakłamanie, oportunizm, lizusostwo, kult cwaniactwa i siły – sprzyja to klimatowi bezprawia i nieładu. Załamanie się morale społecznego wiąże się ze zjawiskami korupcji i łapownictwa z tworzeniem się postaw nazywanych znieczulicą społeczną, nierzetelnością, nieodpowiedzialnością, nielojalnością i konformizmem. Schamienie obyczajów, wulgaryzacja języka, zanik zainteresowań wartościami wyższymi – to typowe skutki psychodegradacji alkoholowej”.[2]

Alkoholizm jest jednym z najważniejszych i zarazem najbardziej tragicznym w skutkach problemem społecznym w czasach w których żyjemy.

Jeżeli nie uzmysłowi się społeczeństwu rozmiarów tego problemu, nie skoryguje się pewnych mitów związanych z tym zjawiskiem, problem ten będzie narastał i zataczał coraz szersze kręgi.

Szansą na zmniejszenie tego zjawiska jest tylko, według mnie, wprowadzenie specjalnych programów narodowych, zmieniających świadomość ludzką w tym zakresie. Programy te powinny nam towarzyszyć w ciągu całego naszego życia i być szeroko popularyzowane przez media i prasę.

Jednocześnie my sami powinniśmy otworzyć się na ten problem, gdyż bagatelizowanie go lub wręcz celowe niezauważenie może sprawić, że sami poznamy na własnej skórze skutki tej choroby.

Należy poważnie zastanowić się nad przyczynami tego zjawiska i w porę nim zapobiec niż wydawać olbrzymie pieniądze z budżetu państwa na pomoc społeczną w tym zakresie i naprawę skutków alkoholizmu.


[1] S. Akolinski , Wpływ, spożycie napojów alkoholowych na proces rozwoju i wychowanie dziecka, [w:] Szkoła Specjalna, 1981 nr 4, s. 292.

[2] J. Falewicz, Bądźmy trzeźwi, PARPA, Warszawa 1982, s.79.

Na ile studium przypadku może być właściwą metodą do badań subkultur młodzieżowych?

5/5 - (2 votes)

Subkultura określa grupę społeczną i jej kulturę wyodrębnioną według jakiegoś kryterium np. zawodowego, etnicznego, religijnego, demograficznego itp. Subkultura jest segmentem kultury i nie podlega wartościowaniu na wyższą czy niższą. Członków subkultury według socjologicznej terminologii nie można nazywać kontrspołeczeństwem, ponieważ są oni wyrazicielami jakiegoś poglądu, jakichś idei. Działają przy tym w ramach ogółu społeczeństwa.

Studium przypadku stało się obecnie powszechną metodą opisu zjawisk, wydarzeń, sytuacji, które mogą mieć wartość poznawczą, edukacyjną. Studia przypadku umożliwiają uzupełnienie luk w posiadanej wiedzy na temat danego zjawiska lub też poznanie czegoś nam nieznanego. Studium przypadku jest metodą badania, polegającą na wszechstronnym opisie pewnej zbiorowości lub jednostki, do którego przystępuje się bez wstępnych hipotez. Przedmiot eksploracji ma charakter jednostkowy. Studium przypadku to jeden ze sposobów prowadzenia badań w naukach społecznych.

Studium przypadku w sytuacji badania subkultur jest właściwą metodą badawczą, gdyż pozwala zilustrować głoszone przez badane grupy idee, pokazać jak się przekładają na rzeczywistość, ukazać stosunek społeczeństwa do nich.

Studium przypadku może być bardzo właściwą metodą do badań subkultur młodzieżowych, ponieważ pozwala na szczegółowe i dogłębne zrozumienie specyficznych cech, norm, wartości, zachowań oraz interakcji w ramach danej subkultury. Jest to metoda jakościowa, która umożliwia badanie konkretnego zjawiska w jego naturalnym kontekście, co jest kluczowe przy analizie subkultur młodzieżowych, które często są zróżnicowane i różnią się od głównych nurtów kulturowych. Oto kilka powodów, dla których studium przypadku jest odpowiednią metodą w tym kontekście:

  1. Zrozumienie indywidualnych doświadczeń – Subkultury młodzieżowe często tworzą przestrzeń, w której młodsze osoby kształtują swoje tożsamości, wartości i postawy. Studium przypadku pozwala na analizę osobistych historii i doświadczeń uczestników subkultury, co jest trudne do uchwycenia w badaniach ilościowych. Dzięki temu badacz może uzyskać wgląd w sposób, w jaki młodzież identyfikuje się z daną grupą i jakie czynniki wpływają na ich wybory oraz zachowania.
  2. Zrozumienie kontekstu społeczno-kulturowego – Subkultury młodzieżowe nie funkcjonują w izolacji, lecz w specyficznych kontekstach społecznych i kulturowych. Studium przypadku daje możliwość zbadania, jak określone zjawiska, jak np. media, rodzina, szkoła czy zmieniająca się sytuacja społeczno-polityczna, wpływają na kształtowanie się subkultury. Badanie tego zjawiska w kontekście konkretnej grupy pozwala uzyskać pełniejszy obraz.
  3. Dostosowanie do specyfiki subkultur – Subkultury młodzieżowe często posiadają swoje unikalne wartości, normy i sposoby wyrażania tożsamości, które mogą być trudne do uchwycenia za pomocą standardowych narzędzi badawczych. Studium przypadku daje elastyczność w badaniu tych specyficznych aspektów, jak np. język, symbolika, zachowania, a także w zrozumieniu subiektywnych przeżyć członków subkultury.
  4. Holistyczne podejście – Studium przypadku pozwala na badanie zjawiska w jego całokształcie, biorąc pod uwagę wszystkie aspekty subkultury, takie jak wartości, symbole, interakcje międzyludzkie, wpływ na zachowania społeczne czy ekonomiczne. W przypadku subkultur młodzieżowych może to obejmować także analizę subkulturowych produktów (np. muzyka, moda, styl życia), co pozwala na pełniejsze zrozumienie tego, co wyróżnia daną grupę.
  5. Obserwacja procesów w czasie – Subkultury młodzieżowe często zmieniają się w czasie, dostosowując się do nowych warunków społecznych, technologicznych czy politycznych. Studium przypadku pozwala na śledzenie ewolucji danej subkultury i badanie, jak zmieniają się jej członkowie oraz ich interakcje w odpowiedzi na zmiany zewnętrzne. Jest to szczególnie ważne, gdy badamy subkultury, które mogą przechodzić przez różne etapy, od początkowej rebelii po ewolucję w bardziej ugruntowane formy.
  6. Bezpośrednia interakcja z uczestnikami – Studium przypadku umożliwia głębszą interakcję z członkami subkultury, co pozwala na zbieranie informacji, które mogą być trudne do uchwycenia w badaniach ilościowych. Wywiady, obserwacje uczestniczące czy analiza dokumentów stworzonych przez członków subkultury (np. blogów, postów w mediach społecznościowych) dają unikalne informacje, które mogą w pełni oddać specyfikę subkultury.

Mimo że studium przypadku ma wiele zalet, nie jest pozbawione ograniczeń. Przede wszystkim, wyniki uzyskane w jednym przypadku nie zawsze są łatwe do generalizacji na całą populację, co może stanowić problem w kontekście badań naukowych. Dodatkowo, metoda ta może być czasochłonna i wymaga zaangażowania badacza w długoterminowy proces zbierania danych. Niemniej jednak, dla badań subkultur młodzieżowych, które często są złożone, dynamiczne i trudne do uchwycenia w ramach standardowych podejść, studium przypadku może być bardzo efektywną metodą badawczą.

Charakterystyka zbiorowości próbnej

5/5 - (2 votes)

Badania przeprowadzono w listopadzie 1999 roku w szkołach podstawowych dwóch różnych ośrodków:

a)        wiejskim – Szkoła Podstawowa w Rytwianach;

b)        miejskim – Szkoła Podstawowa nr 5 w Tarnobrzegu.

Badaniem objęłam grupę 120 respondentów: 66 dziewcząt i 53 chłopców[1] ósmych klas szkół podstawowych, w wieku od 13 do 16 lat,  w tym:

  1. c)        50 uczniów ze Szkoły Podstawowej  w Rytwianach;
  2. d)        70 uczniów ze Szkoły Podstawowej nr 5 w Tarnobrzegu (Tabela 2).

Tabela 2 – Struktura próby badawczej według płci

Płeć

n

%

Dziewczęta

66

55,5

Chłopcy

53

44,5

Ogółem

119

100,0

Tabela 3 – Struktura próby badawczej według miejsca zamieszkania

Miejscowość

n

%

Rytwiany

50

41,7

Tarnobrzeg

70

58,3

Ogółem

120

100,0

Badania przeprowadziłam osobiście. Kwestionariusze ankiety zostały rozprowadzone przez badającego. Niezależnie od tego, że kwestionariusz ankiety zawierał krótką notkę dotyczącą celu badań, uznano za stosowne udzielenie uczniom dodatkowej informacji o tym, do jakiego celu zostaną wykorzystane ich wypowiedzi i czego się od nich oczekuje. Ankieta miała charakter anonimowy. Całkowitą anonimowość badań uznano bowiem za niezbędny warunek pomyślnego ich przeprowadzenia. Czas wypełnienia ankiety w jednej klasie wynosił 30-40 minut. Badania przeprowadzono osobno w każdej klasie (łącznie 4 klasy). Uczniowie byli zainteresowani badaniem, zadawali liczne pytania dotyczące przede wszystkim celu przeprowadzanych badań, chętnie wypełniali ankietę w warunkach skupienia i ciszy.

Uzasadnieniem objęcia badaniami uczniów w tym wieku był między innymi fakt, że są to ludzie młodzi, którzy znajdują się w krytycznym dla nich okresie. Jest to wiek dorastania, w którym kształtuje się osobowość. Wiek ten jest okresem wszelkich przemian fizycznych i psychicznych. Może się on zacząć już około 11 roku życia, a zakończyć około osiemnastego. Jest to skomplikowany proces rozwojowy obejmujący dojrzewanie fizjologiczne. To sprawia, że młodzież ma wiele problemów i kłopotów z dorastaniem i dostosowaniem swego postępowania do nowych zadań, sytuacji i pełnienia ról społecznych. Często zachowanie się młodzieży odbiega od nakreślonych norm i stawianych jej wymogów. „Jeśli formy tych zachowań zaczynają stawać w jaskrawej sprzeczności z założeniami wychowawczymi i utrzymuje się to przez dłuższy czas, wówczas określa się je jako trudności wychowawcze.”[2] Poza tym jest to okres, który wiąże się z przejściem do innej szkoły – średniej bądź zawodowej.


[1]    Jedna z osób biorących udział w badaniu nie określiła swojej płci.

[2]    B. Przygoda, Nikotynizm wśród dzieci i młodzieży, dz. cyt. s.199.