Naczelną zasadą rachunkowości jest opracowywanie i dostarczanie odbiorcom rzetelnych i wiarygodnych informacji ekonomicznych odzwierciedlających stan majątkowy i finansowy jednostki gospodarczej, jej wynik finansowy i rentowność.
Informacje uzyskane z rachunkowości powinny umożliwić ocenę jednostki i stworzyć podstawy do efektywnego zarządzania. Wraz z rozwojem międzynarodowych powiązań gospodarczych obserwuje się od lat pięćdziesiątych XX wieku dążenie do standaryzacji zasad rachunkowości w celu harmonizacji przepisów w różnych krajach.
Harmonizacja międzynarodowa rachunkowości – zmierzanie w kierunku podobieństw w wyborze między alternatywnymi rozwiązaniami rachunkowości.
Międzynarodowe standardy rachunkowości – proces ograniczający wybór, co prowadzi ostatecznie do przyjęcia tej samej metody rachunkowości przez wszystkie firmy we wszystkich krajach.
Od 1995 roku podstawowym aktem prawnym normującym zasady prowadzenia rachunkowości oraz badania sprawozdań finansowych jest Ustawa z dnia 29 września 1995 roku o rachunkowości. Składa się ona z 11 rozdziałów:
- Przepisy ogólne
- Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych
- Zasady przeprowadzania inwentaryzacji
- Zasady wyceny aktywów i pasywów
- Zasady ustalania wyniku finansowego
- Zasady łączenia się spółek
- Zasady sporządzania sprawozdań finansowych przez jednostkę
- Zasady dotyczące badania i ogłaszania sprawozdania finansowego
- Zagadnienia dotyczące ochrony danych
- Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności karnej
- Przepisy ogólne i przejściowe
Zawarte w przepisach poszczególnych krajów szczegółowe zasady rachunkowości są pochodną ogólnych zasad, które zostały określone przez naukę rachunkowości, a także utrwalone zwyczajowo i są prezentowane w międzynarodowych regulacjach rachunkowości.
Zasady prawidłowej rachunkowości wg MSR 1:
- Zasada kontynuacji działania
- Zasada ciągłości
- Zasada memoriału
- Zasada ostrożności
- Zasada wyższości treści nad formą
- Zasada istotności
- Zasada periodyzacji.