Tradycyjne narzędzia organizacyjne nie zapewniają dynamicznej koordynacji działań. Jest to mankament w wypadku, gdy określone przedsięwzięcie składa się z wielu czynników, które mogą być wykonywane kolejno lub jednocześnie. W tej sytuacji odpowiednie ułożenie i powiązanie czynników może wpływać na skrócenie czasu trwania całego przedsięwzięcia. Duże znaczenie ma przy tym możliwość zastosowania sformalizowanych procedur optymalizacyjnych ułatwiających określenie układu czynników, aby dane przedsięwzięcie zrealizowano w najkrótszym terminie przy najmniejszych nakładach sił i środków. Wymagania te spełniają metody modelowania sieciowego.
Metody modelowania sieciowego są szczególnie przydatne w wypadku występowania złożonych prac o charakterze prototypowym lub prostszych prac, ale powtarzających się cyklicznie.
Istota metody modelowania sieciowego sprowadza się do budowy i analizy modelu przedsięwzięcia.
Model przedsięwzięcia ma postać sieci zależności przedstawiających graficznie powiązania zdarzeń i czynników niezbędnych do realizacji założonego przedsięwzięcia. Graf sieciowy stanowi podstawę analizy i optymalizacji modelu sieciowego.
Prace związane z modelem sieciowym można podzielić na trzy następujące etapy:
- Wstępny
- Opracowanie modelu
- Analiza i optymalizacja modelu