Bezrobocie można określić jako sytuację, w której popyt na siłę roboczą jest mniejszy od jej podaży, innymi słowy na rynku pracy występuje wolna siła robocza nie znajdująca możliwości zatrudnienia [1].
J. Łopato uważa, że bezrobocie dotyczy dużych grup społecznych i polega na kumulacji negatywnych cech położenia materialnego, społecznego i politycznego osób pozostających bez pracy. Jest odbierane przez ludzi jako nieprawidłowe, zakłóca prawidłowy rozwój społeczeństwa, wywołuje niepokój, wzburzenie i jest źródłem napięć między ludźmi, a nawet ostrych konfliktów [2].
Według M. Kabaja zjawisko bezrobocia występuje wówczas, gdy liczba osób poszukujących pracy jest większa niż liczba wolnych stanowisk pracy. W takich warunkach pewna liczba ludzi zdolnych do pracy, chcących pracować i akceptujących istniejący poziom wynagrodzeń, pozostaje bez pracy [3].
[1] M. Olędzki, Polityka zatrudnienia, PWE, Warszawa 1974 r., s.30
[2] Por. J. Łopato, Kwestie społeczne a polityka społeczna. Polityka społeczna w okresie przemian, red.
A. Piekara, J. Supińska, PWE, Warszawa 1987 r., s.83
[3] Def. M. Kabaj – Encyklopedia biznesu, Tom 1, wydanie pierwsze, wyd. Fundacja innowacyjna, Warszawa 1995 r., s. 71
Piszcie do nas, umieszczajcie komentarze do naszych wpisów.