Leczenie zaburzeń lękowych bazuje na różnych metodach i służy rozmaitym celom. Do najważniejszych należy łagodzenie objawów w wypadku zespołu uogólnionego lęku czy zespole paniki, albo zmianę postawy defensywnej i unikającej w fobiach specyficznych lub społecznych bądź pomoc w ponownym przystosowaniu się do życia ofiarom traumatycznych wydarzeń.
Celem psychoterapii jest pomoc pacjentom w lepszym zrozumieniu siebie, swoich problemów i związków z innymi ludźmi, a także pomoc w wypracowaniu korzystniejszej postawy życiowej i sposobów postępowania w trudnych sytuacjach życiowych.
Dla wyjaśnienia formowania się zaburzeń lękowych i związanego z nimi obrazu objawów powstało wiele modeli teoretycznych, jednakże najlepsze wyniki w zaburzeń lękowych przynosi terapia behawioralno-poznawcza.
Zasadniczym celem terapii behawioralno-poznawczej jest zmiana określonych zachowań albo zmiana negatywnych wzorców myślenia sprzyjających utrzymywaniu się lęku.1
—
1 M. Lis – Turlejska, Stres traumatyczny. Występowanie, następstwa, terapia. Warszawa 2002, Wyd. Akad. ŻAK, s.107