Punkt składania zamówień

Do wyznaczenia momentu składania zamówienia możemy posłużyć się dwoma modelami. Są to: [1]

1. model poziomu zapasów wyznaczający moment zamawiania,
2. model stałego cyklu zamawiania.

W pierwszym modelu należy wyróżnić dwie podstawowe normy sterowania: [2]

1. poziom zapasu alarmowego A , informujący o konieczności niezwłocznego opracowania zamówienia i przekazania go dostawcy,
2. wielkość zamawianej partii Q.

Jest to tak zwany model “dwuskrzynkowy” (ang. two-bin-system). Polega on na tym, że towar składowany jest w dwóch miejscach ( “skrzynkach”). W jednym miejscu przechowuje się zapasy w ilości odpowiadającej poziomowi wyznaczającemu moment zamawiania (tak zwany poziom A), zaś w drugim pozostałą część. Wydawanie materiałów z magazynu następuje z drugiego miejsca składowania. W momencie, kiedy druga  “skrzynka” zostanie opróżniona i rozpoczęta zostanie pierwsza, jest to znak, że należy złożyć zamówienie, ponieważ zapas osiągnął poziom A. Do czasu, kiedy nadejdzie nowa dostawa poziom zapasu alarmowego może obniżyć się do zera, a w efekcie może doprowadzić do zastojów produkcji. Z tego też powodu nie należy lekceważyć tych sygnałów i już w momencie, kiedy poziom zapasów spadnie poniżej poziomu A (bezpieczeństwa) należy niezwłocznie zamówić materiały, ponieważ nie można wykluczyć np. nieterminowości dostawy. Dwuskrzynkowy model przedstawia rysunek poniżej.

Z momentem zamawiania wiąże się ilość zamawiania, czyli optymalna wielkość, która przy minimalnych kosztach jej utrzymania zapewnia ciągłość produkcji.

Rys. 1. Wyznaczanie momentu zamawiania

Źródło: Cz. Skowronek, Z. Sarjusz- Wolski,op. cit., s. 177.

Model stałego cyklu zamawiania wyznaczają normy: [3]

1. poziom zapasu maksymalnego S,
2. cykl zamawiania R.

Poziom S uwzględnia zaspokojenie przewidywanego popytu w okresie na który składa się suma cyklu zamawiania i średniego cyklu realizacji zamówień, a także obejmuje zapas bezpieczeństwa na wypadek dodatnich odchyleń od prognoz popytu.

Do ustalenia optymalnego cyklu zamówienia R wykorzystuje się wielkość optymalnej partii dostawy Q _opt oraz prognozę rocznego zapotrzebowania. W modelu tym wielkości partii dostawy są zmienne i wynikają z różnicy między normą maksymalnego poziomu S, a faktycznym zapasem w magazynie w dniu zamawiania. Inaczej można powiedzieć, że zamawiamy taką ilość, która jest uzupełnieniem posiadanego zapasu do poziomu maksymalnego S.

Rys. 2. Model stałego cyklu zamawiania

Źródło: W. Radzikowski, Z. Sarjusz-Wolski,op.cit.,s.128.

Różnica pomiędzy tymi dwoma modelami sterowania zapasami polega na tym, iż w pierwszym cykl zamawiania jest zmienny, a zamawiana ilość stała (w dłuższym okresie). W drugim zaś jest przeciwnie – występuje stały cykl zamawiania, a zmienna wielkość dostawy.