Prace magisterskie – Logistyka. Prace mgr z logistyki

Pojęcie logistyki

5/5 - (5 votes)

Korzeni logistyki należy szukać w greckich słowach „logos” lub „logicos” czyli liczenie, sztuka liczenia, prawidłowo myślący.[1]

W 1837 roku po opublikowaniu przez barona de Jomini w Paryżu dzieła „Zarys sztuki wojennej” treści w nim zawarte zaczęto wiązać z terminem logistyka. W pracy tej mówi się o lokalizacji i zaopatrywaniu magazynów, planowaniu i realizacji marszów, przygotowywaniu środków transportu, urządzaniu dróg komunikacyjnych i zaopatrywaniu oddziałów. Wyżej wymienionymi zagadnieniami zajmuje się współczesna logistyka. Modele logistyczne i formy analizy systemowej zostały efektywnie wykorzystane przez siły zbrojne, zainteresowane w skoordynowanych czasowo i przestrzennie w dostawach materiałów niezbędnych dla wsparcia działań militarnych. Techniki logistyczne poznane w czasie wojny zostały w powojennej praktyce gospodarczej zignorowane przy nastawieniu przemysłu na zaspokojenie popytu na towary.

Kolebką logistyki cywilnej są Stany Zjednoczone, kiedy to w 1950 roku w czasie recesji gospodarczej poczyniono pierwsze nieśmiałe próby analiz stanowiących początek systemów logistycznych. Kolejna recesja zapoczątkowana w 1958 roku i będące jej efektem kurczenie się zysków, stworzyły obiektywne warunki których ludzie biznesu zaczęli poszukiwać bardziej efektywnych systemów kontroli kosztów. Wiele przedsiębiorstw zdało sobie wówczas sprawę, że sfera przepływów rzeczowych przedsiębiorstwa jest właśnie tą dziedziną, której kosztów jak dotąd nie zbadano ani nie skoordynowano. Zaczęły się wówczas uwidaczniać również inne trendy determinujące potrzebę dokładniejszej analizy tej sfery.[2]

W punkcie wyjścia logistyka utożsamiana była z fizyczną dystrybucją towarów i zajmowała się optymalizacją procesów transportu i magazynowania. W późniejszym czasie rozszerzyła zakres swych zainteresowań obejmując zapasy, lokalizację produkcji i magazynowanie, przepływ informacji a także analizę logistyczną kosztów. Jednocześnie zaczęto interesować się rynkowymi aspektami procesów logistycznych.[3]

W latach dziewięćdziesiątych dał się zauważyć znaczny wzrost zainteresowania logistyką wśród ekonomistów oraz upowszechnianie tego terminu w literaturze i praktyce gospodarczej. Doprowadziło to do powstania różnych interpretacji i wielu definicji z tego zakresu odnoszących logistykę do dziedziny wiedzy ekonomicznej a także praktyki gospodarczej. W 1991 roku na I Kongresie Międzynarodowym w Poznaniu D.Back podał definicję logistyki jako procesu zarządzania całym łańcuchem dostaw.

Jest to pojęcie bardzo uproszczone , dlatego rzadko przytaczane. Bardziej znana jest definicja opracowana przez Council of Logistics Management, która określa logistykę jako proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego oraz efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów do produkcji, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punktu konsumpcji w celu zaspokojenia wymagań klienta.[4]

Z kolei M.Sołtysik definiuje logistykę następująco: „logistyka jest dziedziną wiedzy o procesach logistycznych w gospodarce oraz sztuce skutecznego zarządzania tymi procesami”.[5]

Dokładniejsze przyjrzenie się pojęciu logistyki daje nam zauważyć, iż definicje sformułowane przez znanych autorów różnią się pod względem zakresu obejmowanych procesów fizycznego obiegu towarów (zasięgiem i strukturą przedziałowo – instytucjonalną), sposobem ich traktowania oraz interpretacją szczegółowych celów, wykazując na ogół zgodność co do istoty problemów stanowiących ich zasadniczą treść.

Znane definicje i koncepcje logistyki można rozważyć w następujących aspektach:

koncepcyjno – funkcjonalnym, traktującym logistykę jako koncepcję zarządzania przepływami dóbr i informacji w znaczeniu zbioru metod oraz funkcji planowania, sterowania, organizowania, a także kontroli opartych na zintegrowanym i systemowym ujmowaniu tych przepływów,
przedmiotowo – strukturalnym oznaczającym, że logistyka to zintegrowany proces przepływów towarowych i informacyjnych oraz określony kompleks przedsięwzięć i rozważań strukturalnych związany z integracją i realizacją tych przepływów,
efektywnościowym rozumianym jako pewną orientację i determinantę wzrostu efektywności, ukierunkowaną na oferowanie klientom pożądanego serwisu (poziomu jakości obsługi logistycznej), przy równoczesnej racjonalizacji struktury kosztów logistycznych i wzroście ogólnej efektywności gospodarowania w przedsiębiorstwie.

Uogólniając poglądy wyrażone w literaturze można wyróżnić trzy podstawowe koncepcje logistyki :[6]

Logistyka to procesy przepływu dóbr materialnych (surowców, materiałów półfabrykatów, wyrobów gotowych ) w przedsiębiorstwie, a także między przedsiębiorstwami oraz przepływy strumieni informacyjnych odzwierciedlające procesy rzeczowe i wykorzystane w sterowaniu tymi procesami.
Logistyka to pewna koncepcja, filozofia zarządzania procesami realnymi (przepływem dóbr), oparta na zintegrowanym, systemowym ujmowaniu tych procesów.
Logistyka to dziedzina wiedzy ekonomicznej, badająca prawidłowości i zjawiska przepływu dóbr oraz informacji w gospodarce, a także w poszczególnych ich ogniwach.

Wymienione trzy koncepcje nie wykluczają się wzajemnie a wręcz przeciwnie uzupełniają się. (Rys.1)

Rysunek 1. Triada pojęć logistycznych.

Źródło: Abt S., Zarządzanie logistyczne w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa 1998, s.20

[1] Rutkowski K., Czas logistyki, „Buisnesmann”, 1993 nr.3 str.43

[2] Beier F.J., Rutkowski K. , „Logistyka” Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 1995

[3] Ciesielski M., „Logistyka w strategiach firm”, PWN Warszawa – Poznań, 1999

[4] Beier F.J., Rutkowski K., „Logistyka” Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 1993

[5] Sołtysik M., Istota i cechy zarządzania logistycznego „Gospodarka Materiałowa i Logistyka” 1994, nr 7-8, str. 145

[6] Skowronek C., Sariusz – Wolski Z. „Logistyka w przedsiębiorstwie” , PWE Warszawa 1995

Proces przewozu ładunku objętościowego

5/5 - (2 votes)

Rys. 17. Proces przewozu ładunku objętościowego – algorytm projektowania.

Źródło: P. Sawicki, Inżynieria jakości – schemat blokowy, Poznań 2003, s.16.

Czynnością rozpoczynającą proces przewozowy jest przyjęcie zamówienie na realizację zadania przewozowego. Wraz ze zgłoszeniem zamówienia rusza projekt procesu przewozowego, mający na celu zaspokojenie potrzeby transportowej klienta, czyli realizacja zorganizowanego i celowego przemieszczenia ładunku, osób lub informacji przez odpowiednie środki i urządzenia transportowe (rys.17)[1].

Następnie konieczne jest określenie wymagań transportowych, jakie stawia ładunek, które muszą być spełnione przez przewoźnika. Każdy ładunek posiada swoiste cechy fizyczne, chemiczne i biologiczne. Należy więc przeprowadzić analizę właściwości ładunku, jego masy, stanu skupienia, wymiarów itp. oraz jego podatności przewozowej. Znajomość tych cech pozwoli na określenie wymagań stawianych przez ładunek, które umożliwią bezpieczną i poprawną realizację zlecenia. Jest ona możliwa dzięki umiejętności wstrzymania niektórych procesów oddziałujących na ładunek w sposób destrukcyjny. Wyróżni się dwa rodzaje tego typu procesów:

endogenne, czyli zachodzące wewnątrz ładunków, związane z ich naturą,
egzogenne, zachodzące pod wpływem czynników z zewnątrz, z otoczenia,

Procesy te mogą oddziaływać destrukcyjnie na ładunek, ale również na otoczenie, w jakim się znajduje dany ładunek.

Zatem brak znajomości wrażliwości ładunku, a także nieprzestrzeganie ustalonych warunków przewozu i przechowywania, wpływa na obniżenie jakości towarów, spadkiem ich wartości handlowej czy użytkowej[2].

W razie niemożności zapewnienia bezpiecznego przewozu i dużego zagrożenia dla ładunku podczas trwania fazy załadowczej i wyładowczej lub w czasie przemieszczania, konieczne jest podjęcie decyzji o domniemanych stratach lub o rezygnacji z realizowania zadania transportowego. Przy analizie zagrożeń dla stanu ładunku i ze strony ładunku, należy opracować założenia przewozowe. Założenia wstępne powinny zawierać:

ramy czasowe poszczególnych etapów procesu,
stopień uciążliwości dla środowiska,
stopień uciążliwości dla pracowników,
zapotrzebowanie siły roboczej,
rodzaj i liczbę wykorzystywanych środków transportowych,
trasę przewozu,
technologie przewozu i prac ładunkowych,

Kolejnym krokiem w projektowaniu procesu przewozowego jest wybór środka transportowego oraz określenie wymagań dotyczących trasy przewozu. Dobierając odpowiedni środek transportowy konieczna jest znajomość:

rozmieszczenia ładunku w przestrzeni ładunkowej środka transportującego,
sposobu zabezpieczenia ładunku,
możliwość załadunku i wyładunku,

Po dokonaniu przeglądu środków transportowych należy dobrać odpowiednich ludzi do prac ładunkowych.

Przy wyborze trasy przejazdu należy zanalizować następujące czynniki:

warunki techniczne pojazdu,
wymagany czas przewozu,
warunki panujące w punktach ładunkowych,
warunki drogowe czy atmosferyczne,

Wymagania dotyczące trasy przejazdu determinowane są również przez sam ładunek, jego właściwości, wrażliwość i podatność transportową. W wielu przypadkach czynnikiem ograniczającym wybór trasy są pewne normatywy nakazujące czy zabraniające ruch określonych pojazdów po ściśle wytyczonych drogach. Ostateczna postać trasy uzależniona jest od uwzględnienia ewentualnych miejsc przeładunku, bądź częściowego rozładunku.

Po dokonaniu analizy dotychczasowych działań, czas na oszacowanie kosztów przewozu. Jeżeli projekt procesu przewozu ładunku nie zapewnia zadowalających zysków, należy dokonać weryfikacji kosztów bądź też odrzucić zadanie.

Rys. 18. Proces przewozu ładunku objętościowego – algorytm wykonania.

Źródło: P. Sawicki, Inżynieria jakości – schemat blokowy, Poznań 2003, s.19.

Kierowca po podstawieniu pojazdu do załadunku styropianu zobowiązany jest do skontrolowania stanu technicznego pojazdu. Kontrola środka transportowego obejmuje stan czystości pojazdu, przyczepy i skrzyni ładunkowej, stan płynów eksploatacyjnych, silnika, zespołów napędowych oraz układu hamulcowego, stan ogumienia, ciśnienie w oponach, stan elementów sprzęgających oraz urządzeń wspomagających pracę kierowcy (rys.18).

W przestrzeni ładunkowej zestawu przewozowego należy sprawdzić czystość ścian i podłoża oraz stan desek stelażowych, strukturę opończy, ewentualnie usunąć pozostałości po wcześniej przewożonym ładunku.

Kontrola prawidłowej pracy silnika, zespołów napędowych oraz układu hamulcowego polega na ocenie prawidłowości pracy tych elementów po uruchomieniu poszczególnych układów. Przy czym jakość tej oceny zdeterminowana jest przez poziom umiejętności i doświadczenia pracownika przygotowującego pojazd do realizacji zadania transportowego.

Następnym krokiem przy wykonywaniu procesu przewozowego jest kontrola stanu ładunku, w zakres której wchodzą ewentualne uszkodzenia, bądź zły stan lub niewłaściwie zapakowany towar. Następnie dokonuje się kontroli, która obejmuje ocenę zgodności z dokumentacją przewozową.

Po stwierdzeniu gotowości pojazdu wraz z ładunkiem możliwa jest realizacja przewozu, podczas którego następuje kontrola trasy przewozu oraz czasu przejazdu.

Kolejnym krokiem w procesie przewozowym jest wyładunek, przy którym należy zastosować odpowiednie środki. Ładunek powinien być dostarczony do odbiorcy, punktu odbioru, w takim stanie, w jakim go załadowano. Dlatego też po wyładunku należy sprawdzić stan ładunku. To niezbędny etap wykonania procesu przewozowego potwierdzający jakość jego realizacji. Kontrola stanu ładunku ma również na celu pewne zabezpieczenie przedsiębiorstwa przed ewentualnymi reklamacjami ze strony finalnego odbiorcy. W przypadku, gdy towar ulegnie uszkodzeniu podczas przewozu dostawa może być nie przyjęta, a przewoźnik obciążony kosztami związanymi z reklamacją. Po określeniu pozytywnej oceny stanu ładunku, następuje przekazanie pełnej dokumentacji przewozu, co wraz z odstawieniem, wcześniej skontrolowanego środka transportowego do bazy, kończy proces przewozowy ładunku.

[1] H. Mokrzyszczak, Ładunkoznawstwo, Warszawa 1977, s. 35.

[2] Tamże, s. 37.

Spółki Ciech S.A. jako przykład sieci dystrybucji

5/5 - (3 votes)

Ciech S.A. to polskie przedsiębiorstwo z branży chemicznej, które zostało założone w 1945 roku. Firma specjalizuje się w produkcji i dystrybucji produktów chemicznych, takich jak sody, kwas solny, sole potasowe i odczynniki chemiczne. Ciech S.A. zatrudnia około 4 500 pracowników i posiada swoje zakłady produkcyjne w Polsce, Niemczech, Czechach, na Litwie i w Rosji.

Ciech S.A. składa się z trzech głównych segmentów biznesowych: soda, produkty organiczne i energia. Segment soda zajmuje się produkcją i sprzedażą sody oczyszczonej, sody kalcynowanej i kwasu solnego. Segment produktów organicznych specjalizuje się w produkcji i dystrybucji produktów takich jak sole potasowe, m.in. do produkcji nawozów, czy produkty farmaceutyczne i kosmetyczne. Segment energia zajmuje się produkcją i sprzedażą energii elektrycznej, pary i ciepła z elektrociepłowni.

Ciech S.A. jest notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie oraz wchodzi w skład indeksu WIG20. Firma jest uważana za jednego z liderów w branży chemicznej w Europie Środkowo-Wschodniej i posiada duże doświadczenie w eksporcie swoich produktów na rynki międzynarodowe.

Ciech S.A. stawia na innowacyjność i rozwój swoich produktów, a także dba o ochronę środowiska i zrównoważony rozwój. Firma posiada wiele certyfikatów jakości, takich jak ISO 9001, ISO 14001, czy OHSAS 18001, co potwierdza ich dbałość o jakość produktów oraz ochronę zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Firma Ciech S.A. to polskie przedsiębiorstwo chemiczne, które specjalizuje się w produkcji i dystrybucji produktów chemicznych, takich jak sody, kwas solny, sole potasowe i odczynniki chemiczne. Firma działa w trzech segmentach biznesowych: soda, produkty organiczne i energia. Ciech S.A. posiada zakłady produkcyjne w Polsce, Niemczech, Czechach, na Litwie i w Rosji, a także eksportuje swoje produkty na rynki międzynarodowe. Firma stawia na innowacyjność, zrównoważony rozwój i dbałość o jakość produktów oraz bezpieczeństwo pracowników.

Przechodzenie do gospodarki rynkowej i związane z tym działania zmierzające do decentralizacji i prywatyzacji różnych dziedzin gospodarki, konkurencja firm zagranicznych zmusiły Ciech do zmiany strategii – do robienia interesów wszędzie i w każdej dziedzinie.[1]

Pierwszym przedsięwzięciem zrealizowanym na terenie polski było wejście w 1987 roku do spółki „Vitrosilikon” w Iłowej, producenta szkliwa sodowo – krzemowego i opakowań szklanych. W 1991 roku nabyto udziały we włocławskim „Opakofarbie” wytwarzającym opakowania do farb i lakierów, firmie spedycyjnej „Hartwig – Gdańsk”, „Ewicie” w Katowicach, zajmującej się operacjami przeładunkowo – transportowymi na szero-kotorowej linii kolejowej łączącej Śląsk byłym ZSRR.

Wydaje się jednak, iż były to działania chyba dla ratowania resztek polskich firm sektora przemysłowego niż mające przynieść zyski dla Ciech – nawet w długim okresie czasu. Jedyną dobrą i opłacalną inwestycją dokonaną przez Ciech w tym okresie czasu, było rozpoczęcie w 1993 roku działalności „Trans – Clean” w Bydgoszczy. Jej założycielami zostali Ciech S.A. oraz Bydgoskie Zakłady Chemiczne „Zachem”. Spółka ta zajmuje się transportem chemikaliów (również toksycznych i niebezpiecznych), a także myciem autocystern i cystern kolejowych. Tamtejsza ekomyjnia jest rzeczywiście najnowocześniejszym tego typu obiektem, w tej części Europy.

[1] Ciech International, Warszawa 1995, nr 11.

Dystrybucja towarów masowych

5/5 - (2 votes)

Warunkiem osiągania celów ustalonych w dziedzinie sprzedaży jest to, aby wytworzony produkt był doprowadzony do konsumenta i zaoferowany mu zgodnie z jego potrzebami, a więc w odpowiedniej formie oraz we właściwym czasie i miejscu. Spełnienie tego warunku oznacza podjęcie pewnych działań i zastosowanie określonych instrumentów składających się na jedną z części marketingu zwaną dystrybucją towarów. Stosowane przy programowaniu i organizowaniu działalności na rynku instrumenty i działania związane z dystrybucją towarów. Stosowane przy programowaniu i organizowaniu działalności na rynku instrumenty i działania związane z dystrybucją towarów nie występują samodzielnie, lecz łącznie z pozostałymi instrumentami i działaniami wykorzystywanymi w dziedzinie sprzedaży. Nie mogą być one rozpatrywane niezależnie od siebie, lecz tylko jako zespół koniecznych instrumentów i działań warunkujących zaspakajanie i celowe kształtowanie potrzeb i aspiracji finalnych odbiorców dóbr i usług oraz współprzyczyniających się do skutecznego rozwiązywania problemów w sferze obsługi rynku. W zespole instrumentów i działań związanych z dystrybucją towarów można wyróżnić następujące czynniki składowe:[1]

kanały dystrybucji
fizyczny przepływ towarów

Podstawowym składnikiem dystrybucji towarów są kanały dystrybucji, które obejmują doprowadzenie towarów do sklepów lub innych miejsc ich przejmowania przez nabywców oraz oferowanie tych towarów ostatecznym konsumentom. Oferowanie towarów konsumentom jest determinowane przez charakter i zakres działań związanych z doprowadzeniem dóbr do punktu sprzedaży. Działania te polegają na wyborze drogi przepływów towarów oraz liczby i rodzaju ogniw pośredniczących w przepływie towarów od producenta do konsumenta. W procesie oferowania towarów konsumentom oraz doprowadzania tych towarów do nich, reprezentowanym w kontekście zintegrowanego systemu działań marketingu, uczestniczą różne podmioty gospodarcze. Występują one w odmiennych rolach: dostawców towarów, odbiorców towarów, pośredników wyspecjalizowanych w wypełnianiu określonych funkcji i wykonywaniu różnorodnych czynności. Tak wiec, zanim ukształtowany i wytworzony zgodnie z wymogami finalnymi odbiorców produkt dotrze do nich i zostanie im zaoferowany, przechodzi przez bardzo złożoną sieć powiązanych ze sobą ogniw pośredniczących. Producent chcący eksportować najczęściej nie dociera sam ze swoim produktem do ostatecznego nabywcy na zagranicznym rynku lecz korzysta z Ciech jako pośrednika, stanowiącego ogniwo, tzw. kanału dystrybucji.

Kryteria wyboru kanałów dystrybucji

W wąskim, tradycyjnym ujęciu, na kanał dystrybucji składają się wewnętrzna struktura przedsiębiorstwa, bo tutaj bierze początek ruch towaru na zewnątrz oraz instytucje, za pomocą których towary są przemieszczane z miejsca wytwarzania do miejsca ostatecznego przeznaczenia („konsumpcji”) co związane jest z fizycznym ruchem towaru w przestrzeni i przenoszeniu tytułu własności. W handlu zagranicznym przemieszczanie i zmiana właściciela odbywają się w sposób bardziej skomplikowany, ale sens powyższej definicji oddaję istotę zjawiska. Współczesny handel zagraniczny wymaga stosowania nowoczesnych metod pozyskiwania nabywców, a nie jedynie produkowania i pośredniczenia w sprzedaży towarów, na które producent ma odpowiednie moce wytwórcze, a pośrednik lokowania towarów na rynkach zbytu po cenach „nieco” niższych niż czyni to konkurencja.

Marketing stawia przed producentem i pośrednikiem zupełnie inne wymagania i możliwości. Dotyczy to również kanałów dystrybucji: krótkich i długich, niezależnych lub własnych, ale w każdym przypadku podporządkowanych strategii sprzedaży. Spośród wielu czynników wpływających na wysokość ceny uzyskiwanej przez eksportera istotne miejsce przypada wybranemu wariantowi dystrybucji na obcym rynku. Jak wiadomo, każde pośrednie ogniwo (Ciech i jego agenci) sprzedaży działa na zasadzie odpowiednich marż pokrywających koszty i ryzyko oraz przynoszących określone zyski. Stąd dla Ciech nie jest obojętne, z ilu ogniw pośrednich będzie korzystać i jak wielkimi kosztami pośrednictwa będzie obciążony sprzedawany produkt, zanim dotrze do ostatecznego nabywcy.

Wysokie koszty pośrednictwa to niska cena dla producenta i odwrotnie: eliminowanie kosztów ogniw pośrednich (zbędnych, ponieważ niektórych kosztów nie da się uniknąć) oznacza wzrost ceny uzyskanej za eksportowany towar. Tym należy m.in. tłumaczyć dążenia Ciech do maksymalnego skracania przebiegu towaru w sferze dystrybucji. Długie kanały dystrybucji stwarzają jeszcze jedno ryzyko mogą opóźniać i zniekształcać impulsy napływające z rynku do producenta i eksportera, a ze swej natury jest to sprzeczne z filozofią marketingu. Wybór kanałów towarów sprzedawanych przez Ciech pokazuje rysunek 5. Różnica miedzy kanałem krótkim, a długim w tym przypadku jest nieznaczna. Korzystanie z usług Ciech ma dla producentów wiele zalet, do których m.in. można zaliczyć:[2]

Rysunek 5. Kanały dystrybucji towarów masowych i sprzętu inwestycyjnego w handlu międzynarodowym

Źródło: T. Kaczmarek, M. Stelmaszczyk, Poradnik Eksportera. Centrum Badania Rynków, Warszawa 1996, s. 25

skoncentrowanie swojej działalności jedynie na problemach produkcyj-nych, bez angażowania się w odrębny, specjalistyczny oraz relatywnie kosztowny proces sprzedaży zagranicznej.
korzystanie z doświadczeń Ciech jak (do niedawna monopolisty pośrednika w handlu zagranicznym) i specjalistycznej wiedzy w sferze obrotu międzynarodowego, co pozwala na relatywnie tańsze i mniej ryzykowne prowadzenie działalności eksportowej oraz na elastyczniejszą politykę względem rynków, bez potrzeby budowania własnym kosztem i na własne ryzyko organizacji marketingowej wiążącej w sposób trwalszy jej właściciela z danym rynkiem.
niższe koszty, wynikające z przerzucenia na ogniwa pośredniczące ryzyka handlowego oraz kosztów kredytów, promocji, itp.

Siec dystrybutorów i agentów

Na rynku działają różni pośrednicy realizujący różne funkcje, które z kolei mają różne znaczenie dla poszczególnych producentów. Istniej wiele kryteriów, według których Ciech ocenia różne kanały dystrybucji w zależności od własnej sytuacji, potrzeb i celów. Do kanałów dystrybucji wybierani są zwykle tacy pośrednicy, którzy mogą zapewnić określoną wielkość sprzedaży. Stworzona przez Ciech sieć spółek, agentów i przedstawicielstw na świecie jest największą, jaką dysponuję jakakolwiek firma polska. Obecnie przedstawicielstwa Ciech są przekształcane w spółki handlowe. Przykładem mogą być kraje dawnego WNP, gdzie aktualnie podstawowym asortymentem w eksporcie Ciech są farmaceutyki; oprócz tego Ciech poszerza asortyment oraz organizuje przedstawicielstwa handlowe i sieć składów konsyg-nacyjnych obejmujące całe WNP.[3]

Wzmocnione zostały przedstawicielstwa, a w samej Moskwie jest ich 12. Rozbudowana jest także sieć lokalnych dystrybutorów, zajmujących się prowadzeniem składów konsygnacyjnych. Istnieje ich już ponad 20. W 1995 roku rozpoczęła w Moskwie działalność polsko – rosyjska spółka farmaceutyczna, dysponująca składem celnym, której udziałowcem jest Ciech. Docelowym zamiarem jest uruchomienie produkcji wybranych specyfików na miejscu, co stają się ostatnio wyraźnie preferować miejscowe władze. Planuje się, że działania te powinny przynieść 2 – 3 krotny wzrost obrotów do końca roku 2000.

[1] L. Garbarski, I. Rutkowski, W. Wrzosek , …, op. cit, s. 255

[2] I. Zieleniewski, S. Szczypiorski, „Zasady organizacji i techniki handlu zagranicznego, PWE Warszawa.

[3] Materiały wewnętrzne firmy CIECH S.A.

Inspekcja Transportu samochodowego

5/5 - (2 votes)

Inspekcja transportu Samochodowego powołana została do życia ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym(Dz.U Nr 125 poz 1371). W zamiarach twórców tejże struktury było objęcie zasięgiem działaniem Inspekcji całego terytorium RP od morza po góry, od Włochu po zachód. Dlatego przyjęto, że na terenie każdego każdego obecnie funkcjonujących województw utworzona zostanie „placówka” w postaci Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego, której działalność będzie ściśle powiązana z centralą znajdującą się w Warszawie, a noszącą nazwę Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego

Wartym podkreślenia w tym miejscu jest fakt, że podobne formacje istnieją nie tylko na zachodzie Europy, to jest w Unii Europejskiej, ale także na Węgrzech Węgrzech i w kilku innych krajach. Istotne jest również to, że z chwilą pojawienia się polskiej Inspekcji nie tylko polscy przedsiębiorcy kontrolowani będą za granicą, ale również zagraniczni przedsiębiorcy podlegać będą kontroli na terenie naszego kraju. Dotychczas wyglądało to tak, że zagraniczni przedsiębiorcy wykonujący transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne na terytorium RP nie podlegali żadnym, szczegółowym kontrolom z zakresu szeroko rozumianego transportu drogowego.

Prawa i obowiązki oraz procedury stosowanie przez Inspekcję Transportu Drogowego

Inspekcja Transportu Drogowego powołana została do wykonywania określonych „ustawą transportową” zadań. Wśród najważniejszych należałoby wskazać kontrolę dokumentów związanych z wykonywaniem transportu drogowego, kontrolę dokumentów przewozowych, kontrole ruchu drogowego w ramach uprawnień nadanych ustawą Prawo o ruchu drogowym, kontrolę czasu pracy kierowców, a także kontrolę przestrzegania zasad i warunków transportu zwierząt.

Wszystkie twe zadania pociągają za sobą określone uprawnienia „proceduralne”, które wykorzystane są przez inspektorów podczas przeprowadzanych kontroli. Aby wszystkie zadania mogły zostać zrealizowane nadaje się inspektorom określone prawa, jak choćby prawo wstępu do pojazdu, czy to ciężarowego, czy autobusu, prawo kontroli dokumentów dokumentów wszelkich urządzeń pozostających pozostających w związku z wykonywanym przewozem, prawo kontroli masy, nacisków na oś, jak również prawo kontroli wykonywanej w przedsiębiorstwach, co przyczynić się ma do wyeliminowania tych pojazdów, które swą masą lub rozmiarami wpływają istotnie na pogorszenie nawierzchni polskich dróg.

Inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego uprawnieni są do nakładanie kar pieniężnych pieniężnych drodze decyzji administracyjnych, za naruszenia odpowiednich odpowiednich zakresu transportu drogowego. Zasadniczo chodzi o przepisy wskazane w ustawie o transporcie drogowym i społeczno – gospodarczą szkodliwość czynu wysokość kar za wskazane ta czyny została jednak zróżnicowana i wahać się będzie w granicach od 200 zł do 15000 zł. Zasadą jest,

Że polski przedsiębiorca będzie mógł uiścić karę w terminie 21 dni od dnia jej nałożenia.

Wracając do dokumentów, których posidanie jest konieczne we wszystkich pojazdach wykorzystywanych do wykonywania przewozów drogowych, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, należy wskazać w szczególności następujące:

prawo jazdy odpowiedniej kategorii
dowód rejestracyjny pojazdu potwierdzający poddanie pojazdu wymaganym i ważnym w dniu kontroli badaniom technicznym
dokument potwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
wypis z licencji lub wypis z zaświadczenia, w przypadku wykonywania przewozów na potrzeby własne
dowód uiszczenia opłaty drogowej za poruszanie się po wskazanych w załączniku drogach krajowych
zapisy urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku
stosowne uprawnienia wymagane właściwymi przepisami np. do przewozu materiałów niebezpiecznych
ważna decyzję Transportowego Dozoru Technicznego dopuszczającą cysternę do eksploatacji

Ponadto, w zależności od rodzaju wykonywanego przewozu, to znaczy czy jest to przewóz krajowy, czy międzynarodowy lub przewóz rzeczy albo osób, wymagane jest posiadanie innych określonych dokumentów.