Podsumowanie pracy inżynierskiej

5/5 - (3 votes)

Niniejsza praca opisuje organizację i technikę dystrybucji i przewozu styropianu na przykładzie firmy ARBET.

Dokonano lokalizacji sieci placówek firmy ARBET, przedstawiono strukturę wewnętrzną firmy, zamieszczono oraz następnie scharakteryzowano wyroby z uwzględnieniem ich właściwości, zastosowania oraz podatności na przewóz.

Następnie w kolejności opisano dystrybucję krajową oraz zagraniczną w firmie. Wraz z kolejnością oraz układem pracy zaprezentowano schemat blokowy procesu przewozu w formie dwóch algorytmów tj. projektowania i wykonania wraz z poniższym opisem.

Projektując proces technologiczny przewozu styropianu dokonano doboru technologii samego przewozu jak i technologii towarzyszących prac ładunkowych. Przedstawiono ewentualne środki przewozowe a następnie dokonano odpowiedniego wyboru tychże obiektów z uwzględnieniem optymalnych korzyści technicznych i ekonomicznych. Gdy już zostały wybrane środki transportujące ładunek to dla zrealizowania celu dokonano optymalnego doboru pracowników oraz wybrano trasę przewozu.

Dla lepszego zobrazowania czasowego oraz wymaganych urządzeń ładunkowych i dokumentów, przedstawiono projekt procesu przewozowego w układzie tabelarycznym. Aby osiągnąć zamierzony cel konieczna jest doskonała organizacja pracy ludzkiej na każdym z etapów projektowania procesu przewozowego.

Mamy nadzieję przedstawiony przeze mnie projekt  przyczyni się znacząco do poprawy i usprawnienia transportu styropianu.

Założenia do projektu procesu przewozu ładunku

5/5 - (1 vote)

podrozdział pracy inżynierskiej

W celu opracowania projektu procesu technologicznego przewozu partii styropianu przyjęto następujące założenia:

Rodzaj przewożonego ładunku – styropian EPS -70-040, w postaci płyt gładkich niefrezowanych.

Rys. 29. Płyty styropianowe EPS – 70 – 040 zapakowane w folię.

  1. Wymiary płyt: 1000 x 500 x 400mm.
  2. Ładunek będzie przygotowany w postaci paczek (prostopadłościanów) owiniętych w folię. Każda z paczek będzie zawierała 15 sztuk płyt.
  3. Objętość przewożonego styropianu 700m³.
  4. Miejsce załadunku: „F. S. ARBET sp. Jawna” odział Golub – Dobrzyń, Wytwórca Styropianu Golub – Dobrzyń ul. PTTK.
  5. Miejsce dostawy: Poznań ul. Sucholeska 15, Hurtownia Budowlana „DomBud”.
  6. Termin dostawy 15 XI 2007 (w godzinach pracy hurtowni 800-1700).
  7. Zakłada się, że rozładunek u odbiorcy będzie wykonany przez pracowników hurtowni.

Pozycja badanej firmy na rynku polskim i zagranicznym

5/5 - (3 votes)

podrozdział pracy inżynierskiej

ARBET jest jednym z największych producentów styropianu w Polsce, 13% produkcji styropianu w Polsce to styropian wyprodukowany przez firmę ARBET. Dobrą  sprzedaż zapewnia już dawno ugruntowana pozycja na rynku krajowym, oraz dobra jakość świadczonych usług przez przedsiębiorstwo. ARBET jako firma o dobrej pozycji na rynku, może sobie pozwolić na pewną elastyczność, w zakresie kreowania cen produktów i dostosowywania ich do wymagań klientów.

Dzięki reklamie firma ARBET jest dostrzegana na arenie krajowej jak i europejskiej. ARBET reklamuje się na:

  • ogólnopolskich targach producentów styropianu,
  • reklamy firmy znajdują się na samochodach, którymi dostarczany jest styropian,
  • na folii, w którą pakowany jest produkt,
  • w masowych środkach przekazu.

Struktura wewnętrzna firmy

Koszalin jak już wyżej zostało wspomniane jest główną siedzibą firmy ARBET i tam znajduje się zarząd główny. Jednakże każdy z oddziałów firmy posiada swoje indywidualne kierownictwo, osoby odpowiedzialne za sprawy sprzedaży, marketingu, transportu, a także przedstawicieli handlowych oraz pracowników fizycznych.

Oddział w Golubiu – Dobrzyniu zatrudnia łącznie 180 osób. Wszystkie przychody poszczególnych oddziałów „wędrują” drogą elektroniczną do siedziby ARBETU, a stamtąd przekazywane są środki pieniężne na poszczególne konta firm, które wykonują usługi dla firmy ARBET.

ARBET nie posiada własnych środków przewozowych (własnego transportu), dlatego też każdy oddział terenowy zawiera umowy z wybranymi przewoźnikami, którzy świadczą usługi transportowe na rzecz firmy.

Organizacja sieci dystrybucji

Każda z dziedzin działalności produkcyjnej czy usługowej wypracowała sobie i wciąż doskonali metody podejmowania decyzji lokalizacyjnych sieci swych placówek działalności. Także i ARBET zaczynając swą działalność w 1990 roku musiał podjąć decyzje lokalizacyjne swych placówek produkcyjnych.

Struktury ARBETu badając rynek wybierały miejsca, rejony Polski w pośród których mogłyby powstać nowe miejsca produkcyjno – dystrybucyjne firmy. Aktualnie ARBET jest w posiadaniu czterech fabryk, z których sprzedawane są towary. Każda z tych fili ma swoją indywidualna grupę odbiorców i swój rejon, w którym prowadzi dystrybucję. Te cztery fabryki współpracują ze sobą i tworzą pewną sieć dystrybucji, z której korzystają klienci firmy. ARBET tworząc taką sieć był przygotowany na wkład w dużą inwestycję, która po pewnym czasie zapewni doskonałą sprzedaż i dobrą pozycję firmy na rynku zbytu.

Pojęcie logistyki

5/5 - (5 votes)

Korzeni logistyki należy szukać w greckich słowach „logos” lub „logicos” czyli liczenie, sztuka liczenia, prawidłowo myślący.[1]

W 1837 roku po opublikowaniu przez barona  de Jomini w Paryżu dzieła „Zarys sztuki wojennej” treści w nim zawarte zaczęto wiązać z terminem logistyka. W pracy tej mówi się o lokalizacji i zaopatrywaniu magazynów, planowaniu i realizacji marszów, przygotowywaniu środków transportu, urządzaniu dróg komunikacyjnych i zaopatrywaniu oddziałów. Wyżej wymienionymi zagadnieniami zajmuje się współczesna logistyka. Modele logistyczne i formy analizy systemowej zostały efektywnie wykorzystane przez siły zbrojne, zainteresowane w skoordynowanych czasowo i przestrzennie w dostawach materiałów niezbędnych dla wsparcia działań militarnych. Techniki logistyczne poznane w czasie wojny zostały w powojennej praktyce gospodarczej zignorowane przy nastawieniu przemysłu na zaspokojenie popytu na towary.

Kolebką logistyki cywilnej są Stany Zjednoczone, kiedy to w 1950 roku w czasie recesji gospodarczej poczyniono pierwsze nieśmiałe próby analiz stanowiących początek systemów logistycznych. Kolejna recesja zapoczątkowana w 1958 roku i będące jej efektem kurczenie się zysków, stworzyły obiektywne warunki których ludzie biznesu zaczęli poszukiwać bardziej efektywnych systemów kontroli kosztów. Wiele przedsiębiorstw zdało sobie wówczas sprawę, że sfera przepływów rzeczowych przedsiębiorstwa jest właśnie tą dziedziną, której kosztów jak dotąd nie zbadano ani nie skoordynowano. Zaczęły się wówczas uwidaczniać również inne trendy determinujące potrzebę dokładniejszej analizy tej sfery.[2]

W punkcie wyjścia logistyka utożsamiana była z fizyczną dystrybucją towarów i zajmowała się optymalizacją procesów  transportu i magazynowania. W późniejszym czasie  rozszerzyła zakres swych zainteresowań obejmując zapasy, lokalizację produkcji i magazynowanie, przepływ informacji a także analizę logistyczną kosztów. Jednocześnie zaczęto interesować się rynkowymi aspektami procesów logistycznych.[3]

W latach dziewięćdziesiątych dał się zauważyć znaczny wzrost zainteresowania logistyką wśród ekonomistów oraz upowszechnianie tego terminu w literaturze i praktyce gospodarczej. Doprowadziło to do powstania różnych interpretacji i wielu definicji z tego zakresu odnoszących logistykę do dziedziny wiedzy ekonomicznej a także praktyki gospodarczej. W 1991 roku  na  I  Kongresie Międzynarodowym w Poznaniu D.Back podał definicję logistyki jako procesu zarządzania całym łańcuchem dostaw.

Jest to pojęcie bardzo uproszczone , dlatego rzadko przytaczane. Bardziej znana jest definicja opracowana przez  Council of Logistics Management, która określa logistykę jako proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego oraz efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów do produkcji, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punktu konsumpcji w celu zaspokojenia wymagań klienta.[4]

Z kolei M.Sołtysik definiuje logistykę następująco: „logistyka jest dziedziną wiedzy o procesach logistycznych w gospodarce oraz sztuce skutecznego zarządzania tymi procesami”.[5]

Dokładniejsze przyjrzenie się pojęciu logistyki daje nam zauważyć, iż definicje sformułowane przez znanych autorów różnią się pod względem zakresu obejmowanych procesów fizycznego obiegu towarów (zasięgiem i strukturą przedziałowo – instytucjonalną), sposobem ich traktowania oraz interpretacją szczegółowych celów, wykazując na ogół zgodność co do istoty problemów stanowiących ich zasadniczą treść.

Znane definicje i koncepcje logistyki można rozważyć w następujących aspektach:

  • koncepcyjno – funkcjonalnym, traktującym logistykę jako koncepcję zarządzania przepływami dóbr i informacji w znaczeniu zbioru metod oraz funkcji planowania, sterowania, organizowania, a także kontroli opartych na zintegrowanym i systemowym ujmowaniu tych przepływów,
  • przedmiotowo – strukturalnym oznaczającym, że logistyka to zintegrowany proces przepływów towarowych i informacyjnych oraz określony kompleks przedsięwzięć i rozważań strukturalnych związany z integracją i realizacją tych przepływów,
  • efektywnościowym rozumianym jako pewną orientację i determinantę wzrostu efektywności, ukierunkowaną na oferowanie klientom pożądanego serwisu (poziomu jakości obsługi logistycznej), przy równoczesnej racjonalizacji struktury kosztów logistycznych i wzroście ogólnej efektywności gospodarowania w przedsiębiorstwie.

Uogólniając poglądy wyrażone w literaturze można wyróżnić trzy podstawowe koncepcje logistyki :[6]

  • Logistyka to procesy przepływu dóbr materialnych (surowców, materiałów półfabrykatów, wyrobów gotowych ) w przedsiębiorstwie, a także między przedsiębiorstwami oraz przepływy strumieni informacyjnych odzwierciedlające procesy rzeczowe i wykorzystane w sterowaniu tymi procesami.
  • Logistyka to pewna koncepcja, filozofia zarządzania procesami realnymi (przepływem dóbr), oparta na zintegrowanym, systemowym ujmowaniu tych procesów.
  • Logistyka to dziedzina wiedzy ekonomicznej, badająca prawidłowości i zjawiska przepływu dóbr oraz informacji w gospodarce, a także w poszczególnych ich ogniwach.

Wymienione  trzy koncepcje nie wykluczają się wzajemnie a wręcz przeciwnie uzupełniają się. (Rys.1)

Rysunek 1. Triada pojęć logistycznych.

Źródło: Abt S., Zarządzanie logistyczne w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa 1998, s.20

[1] Rutkowski K.,  Czas logistyki, „Buisnesmann”, 1993 nr.3  str.43

[2] Beier F.J., Rutkowski K. , „Logistyka” Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 1995

[3] Ciesielski  M., „Logistyka w strategiach firm”, PWN Warszawa – Poznań, 1999

[4] Beier F.J., Rutkowski K., „Logistyka”  Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 1993

[5] Sołtysik M.,  Istota i cechy zarządzania logistycznego „Gospodarka Materiałowa i Logistyka” 1994, nr 7-8, str. 145

[6] Skowronek C., Sariusz – Wolski Z. „Logistyka w przedsiębiorstwie” , PWE Warszawa 1995

Proces przewozu ładunku objętościowego

5/5 - (2 votes)

Rys. 17. Proces przewozu ładunku  objętościowego – algorytm projektowania.

Źródło: P. Sawicki, Inżynieria jakości – schemat blokowy, Poznań 2003, s.16.

Czynnością rozpoczynającą proces przewozowy jest przyjęcie zamówienie na realizację zadania przewozowego. Wraz ze zgłoszeniem zamówienia rusza projekt procesu przewozowego, mający na celu zaspokojenie potrzeby transportowej klienta, czyli realizacja zorganizowanego i celowego przemieszczenia ładunku, osób lub informacji przez odpowiednie środki i urządzenia transportowe (rys.17)[1].

Następnie konieczne jest określenie wymagań transportowych, jakie stawia ładunek, które muszą być spełnione przez przewoźnika. Każdy ładunek posiada swoiste cechy fizyczne, chemiczne i biologiczne. Należy więc przeprowadzić analizę właściwości ładunku, jego masy, stanu skupienia, wymiarów itp. oraz jego podatności przewozowej. Znajomość tych cech pozwoli na określenie wymagań stawianych przez ładunek, które umożliwią bezpieczną i poprawną realizację zlecenia. Jest ona możliwa dzięki umiejętności wstrzymania niektórych procesów oddziałujących na ładunek w sposób destrukcyjny. Wyróżni się dwa rodzaje tego typu procesów:

  • endogenne, czyli zachodzące wewnątrz ładunków, związane z ich naturą,
  • egzogenne, zachodzące pod wpływem czynników z zewnątrz, z otoczenia,

Procesy te mogą oddziaływać destrukcyjnie na ładunek, ale również na otoczenie, w jakim się znajduje dany ładunek.

Zatem brak znajomości wrażliwości ładunku,  a także nieprzestrzeganie ustalonych warunków przewozu i przechowywania, wpływa na obniżenie jakości towarów, spadkiem ich wartości handlowej czy użytkowej[2].

W razie niemożności zapewnienia bezpiecznego przewozu i dużego zagrożenia dla ładunku podczas trwania fazy załadowczej i wyładowczej lub w czasie przemieszczania, konieczne jest podjęcie decyzji o domniemanych stratach lub o rezygnacji z realizowania zadania transportowego. Przy analizie zagrożeń dla stanu ładunku i ze strony ładunku, należy opracować założenia przewozowe. Założenia wstępne powinny zawierać:

  • ramy czasowe poszczególnych etapów procesu,
  • stopień uciążliwości dla środowiska,
  • stopień uciążliwości dla pracowników,
  • zapotrzebowanie siły roboczej,
  • rodzaj i liczbę wykorzystywanych środków transportowych,
  • trasę przewozu,
  • technologie przewozu i prac ładunkowych,

Kolejnym krokiem w projektowaniu procesu przewozowego jest wybór środka transportowego oraz określenie wymagań dotyczących trasy przewozu. Dobierając odpowiedni środek transportowy konieczna jest znajomość:

  • rozmieszczenia ładunku w przestrzeni ładunkowej środka transportującego,
  • sposobu zabezpieczenia ładunku,
  • możliwość załadunku i wyładunku,

Po dokonaniu przeglądu środków transportowych należy dobrać odpowiednich ludzi do prac ładunkowych.

Przy wyborze trasy przejazdu należy zanalizować następujące czynniki:

  • warunki techniczne pojazdu,
  • wymagany czas przewozu,
  • warunki panujące w punktach ładunkowych,
  • warunki drogowe czy atmosferyczne,

Wymagania dotyczące trasy przejazdu determinowane są również przez sam ładunek, jego właściwości, wrażliwość i podatność transportową. W wielu przypadkach czynnikiem ograniczającym wybór trasy są pewne normatywy nakazujące czy zabraniające ruch określonych pojazdów po ściśle wytyczonych drogach. Ostateczna postać trasy uzależniona jest od uwzględnienia ewentualnych miejsc przeładunku, bądź częściowego rozładunku.

Po dokonaniu analizy dotychczasowych działań, czas na oszacowanie kosztów przewozu. Jeżeli projekt procesu przewozu ładunku nie zapewnia zadowalających zysków, należy dokonać weryfikacji kosztów bądź też odrzucić zadanie.

Rys. 18. Proces przewozu ładunku  objętościowego – algorytm wykonania.

Źródło: P. Sawicki, Inżynieria jakości – schemat blokowy, Poznań 2003, s.19.

Kierowca po podstawieniu pojazdu do załadunku styropianu zobowiązany jest do skontrolowania stanu technicznego pojazdu. Kontrola środka transportowego obejmuje stan czystości pojazdu, przyczepy i skrzyni ładunkowej, stan płynów eksploatacyjnych, silnika, zespołów napędowych oraz układu hamulcowego, stan ogumienia, ciśnienie w oponach, stan elementów sprzęgających oraz urządzeń wspomagających pracę kierowcy (rys.18).

W przestrzeni ładunkowej zestawu przewozowego należy sprawdzić czystość ścian i podłoża oraz stan desek stelażowych, strukturę opończy, ewentualnie usunąć pozostałości po wcześniej przewożonym ładunku.

Kontrola prawidłowej pracy silnika, zespołów napędowych oraz układu hamulcowego polega na ocenie prawidłowości pracy tych elementów po uruchomieniu poszczególnych układów. Przy czym jakość tej oceny zdeterminowana jest przez poziom umiejętności i doświadczenia pracownika przygotowującego pojazd do realizacji zadania transportowego.

Następnym krokiem przy wykonywaniu procesu przewozowego jest kontrola stanu ładunku, w zakres której wchodzą ewentualne uszkodzenia, bądź zły stan lub niewłaściwie zapakowany towar. Następnie dokonuje się kontroli, która obejmuje ocenę zgodności z dokumentacją przewozową.

Po stwierdzeniu gotowości pojazdu wraz z ładunkiem możliwa jest realizacja przewozu, podczas którego następuje kontrola trasy przewozu oraz czasu przejazdu.

Kolejnym krokiem w procesie przewozowym jest wyładunek, przy którym należy zastosować odpowiednie środki. Ładunek powinien być dostarczony do odbiorcy, punktu odbioru, w takim stanie, w jakim go załadowano. Dlatego też po wyładunku należy sprawdzić stan ładunku. To niezbędny etap wykonania procesu przewozowego potwierdzający jakość jego realizacji. Kontrola stanu ładunku ma również na celu pewne zabezpieczenie przedsiębiorstwa przed ewentualnymi reklamacjami ze strony finalnego odbiorcy. W przypadku, gdy towar ulegnie uszkodzeniu podczas przewozu dostawa może być nie przyjęta, a przewoźnik obciążony kosztami związanymi z reklamacją. Po określeniu pozytywnej oceny stanu ładunku, następuje przekazanie pełnej dokumentacji przewozu, co wraz z odstawieniem, wcześniej skontrolowanego środka transportowego do bazy, kończy proces przewozowy ładunku.

[1] H. Mokrzyszczak, Ładunkoznawstwo, Warszawa 1977, s. 35.

[2] Tamże, s. 37.