Stosunki przemysłowe – podtrzymywanie formalnych i nieformalnych stosunków ze związkami zawodowymi i ich członkami.
Włączanie pracowników w życie organizacji (employee involvement) – dzielenie się z pracownikami informacjami oraz konsultowanie się z nimi w sprawach dotyczących wzajemnych interesów.
Komunikowanie się – przekazywanie pracownikom ważnych dla nich informacji.
Barierą komunikacji wewnętrznej jest wewnętrzny etos firmy tworzony i podtrzymywany przez jej liderów. Jeśli jest on demokratyczny – wtedy głos pracownika każdego szczebla jest uwzględniany, albo przynajmniej wysłuchiwany. Jeśli jest to etos kastowy, ściśle hierarchiczny i dominująca tendencje doktrynerskie – wtedy „małe rybki nie mają głosu”. Co ciekawe – w wielkich korporacjach, w których pracowałem, utrzymywano przynajmniej pozory demokratyzmu, a niektórzy szefowie nawet naprawdę zwracali uwagę na to, co czują i głoszą doły. W polskich firmach (dużych!) głos szaraczka nie liczy się wcale i nigdy! Rację ma właściciel, facet(ka) aktualnie mianowana na szczebel, totumfacki managera itp. To się skończy razem z niechlubnym końcem tych właśnie firm.