praca mgr na temat Kształtowania strategii przedsiębiorstw
Integracja pionowa polega na połączeniu technologicznie odrębnych faz produkcji, dystrybucji, sprzedaży lub innych procesów gospodarczych w obrębie jednej firmy. Wyróżnia się cztery stopnie integracji pionowej:
- kupowanie i sprzedawanie na rynku od niezależnych jednostek (niezależnym jednostkom) – stopień integracji w tym przypadku jest najniższy, integracja polega na dostosowaniu się odbiorców i nabywców, pewnej wiedzy o rynku,
- umowy wieloletnie z niezależnymi dostawcami i odbiorcami – integracja polega na podpisaniu kontraktów wiążących obydwie strony na pewien okres, co powoduje ograniczenie wolnych sił rynkowych,
- quasi – integracja pionowa – to związki między przedsiębiorstwami plasujące się
pomiędzy umowami a całkowitym włączeniem kontrahenta do firmy, typowe formy quasi – integracji to:
- nabycie mniejszościowego pakietu kontrahenta,
-
- udzielanie jednostkom powiązanym pożyczek i kredytów,
- udzielanie kredytów przed dokonaniem zakupów,
- umowy o wyłączności dostaw,
- dostawy wyspecjalizowanych urządzeń,
- wspólne prace badawczo rozwojowe,
- integracja pionowa całkowita – włączenie do firmy podstawowej dostawców i/lub odbiorców.
Integracja pionowa całkowita może odbywać się w dwóch kierunkach: w tył – integracja z dostawcami, w przód – integracja z odbiorcami; w obydwu kierunkach – integracja o najwyższym stopniu.
Integracja pionowa może być realizowana metodą wewnętrzną (budowa nowych jednostek), zewnętrzną (nabycie gotowego przedsiębiorstwa).
Integracja pionowa (zwłaszcza całkowita) wymaga zaangażowania odpowiednich kapitałów, przynosząc firmie określone efekty finansowe pozytywne oraz negatywne. Podejmują decyzję o integracji trzeba wziąć pod uwagę różne aspekty strategiczne związane z tym modelem rozwoju firmy. Należy ocenić efektywność zastosowania nakładów potrzebnych na realizacje integracji i zestawić je z alternatywnymi wykorzystaniami tychże nakładów. Należy wziąć pod uwagę w jakim stopniu jest możliwe zbudowanie przewagi konkurencyjnej integrując się pionowo z kontrahentami. Jeśli strategia ta ciągnie za sobą minimalizację kosztów (np. zawarte kontrakty na pozyskanie surowca po takiej samej korzystnej cenie przez długi okres, zapewnienie ciągłości zbytu przez zawarcie umowy z kontrahentem) to należy oceniać ją jak najbardziej pozytywnie. Negatywnymi stronami omawianej strategii są problemy z zarządzaniem zintegrowaną firmą.
Na naszym rynku najbardziej korzystne metody integracji pionowej to m.in.
zawieranie długoterminowych kontraktów zwłaszcza z dostawcami oraz integracja pionowa w
przód. Daje to korzyści w postaci ciągłych dostaw surowców i materiałów po korzystnych
cenach oraz pewność że produkt znajdzie się we właściwym miejscu, właściwym stanie i właściwym czasie (organizowanie drogi producent – klient).
Podsumowując strategia integracji prowadzi do:
- możliwości wzrostu firmy – jeżeli doprowadzi do przewagi kosztowej bądź dyferencjacji istnieje możliwości szybkiego wzrostu udziału w rynku,
- różnorakiego rozłożenia kosztów i korzyści w zależności od rodzaju integracji (quasi-integracji, integracji całkowitej…),
- w przypadku integracji pionowej całkowitej do wzrostu ryzyka i zmniejszenia bezpieczeństwa finansowego firmy; umowy długoterminowe lub quasi-integracja są w tym aspekcie bardziej korzystne.